Pododermatitis is een progressieve en chronische pathologie die het plantaire gebied van de voeten van vogels aantast. Aanvankelijk begint het als een ontsteking van het huidweefsel, maar naarmate het proces vordert, kunnen diepere structuren (zoals gewrichten, pezen en botten) worden aangetast. Het is een proces van multifactoriële etiologie dat over het algemeen wordt geassocieerd met onjuiste behandeling van vogels. Daarom is de preventie van deze pathologie gericht op het handhaven van goede omgevingsomstandigheden en adequate voeding.
Als u meer wilt weten over de oorzaken van pododermatitis bij vogels, de symptomen en behandeling aarzel dan niet om het volgende te lezen artikel van onze site waar we praten over de oorzaken, symptomen en behandeling van deze pathologie.
Wat is pododermatitis bij vogels?
Pododermatitis is een progressieve en chronische pathologie die het plantaire gebied van de voeten van vogels aantast Als gevolg van een reeks van predisponerende factoren ontstaat een laesie op plantair niveau die geïnfecteerd raakt en geleidelijk diepere weefsels aantast.
Het is een typisch proces van dieren die in gevangenschap worden gefokt en kan voorkomen bij zeer uiteenlopende soorten, zoals pluimvee (kippen, kalkoenen), roofvogels, papegaaiduikers (vooral Amazones, parkieten en kaketoes), kanaries en vinken.
Ontdek meer over roofvogels of roofvogels: soorten, kenmerken, namen en voorbeelden of de soorten kanaries en hun namen in deze twee andere berichten die we voorstellen.
Classificatie van pododermatitis bij vogels
Pododermatitis bij vogels kan worden ingedeeld in 5 graden, afhankelijk van de ernst van de laesies:
- Grade I: er is een verzwakking van het plantaire gebied, maar de epitheliale barrière blijft intact, dus er is geen geassocieerde infectie.
- Graad II: gekenmerkt door ontsteking vergezeld van een plaatselijke infectie, die de oppervlakkige structuren van de voetzool aantast die in contact staan met de verzwakte Oppervlakte.
- Grade III: De ontsteking en infectie verspreiden zich en gaan gepaard met zwelling.
- Graad IV: de infectie tast diepere vitale structuren aan en kan tendinitis, synovitis en/of osteomyelitis veroorzaken.
- Grade V: is de voortgang van graad IV. Het wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van voetmisvormingen.
Oorzaken van pododermatitis bij vogels
Pododermatitis heeft een multifactoriële etiologie. Het is een pathologie die verschijnt als gevolg van een combinatie van predisponerende factoren die een gemeenschappelijke noemer hebben: het onjuist beheer van vogels (van hun voeding tot het milieu en hygiënische conditie).
De meest relevante factoren die het ontstaan van pododermatitis plantaris kunnen veroorzaken, zijn:
- Ontoereikende voeding: vitaminetekorten, vooral vitamine A en E, hangen samen met een grotere aanleg voor het optreden van pododermatitis.
- Overgewicht: Obesitas leidt tot een overbelasting van het gewicht op plantair niveau, wat kan leiden tot meer slijtage in het gebied en minder bijdrage van de gebied als gevolg van de druk die de bloedcapillairen ondervinden.
- Gebrek aan beweging: de beperking van lichaamsbeweging bij vogels betekent dat ze te veel tijd op de zitstokken doorbrengen, wat de erosie bevordert van het plantaire epitheel en verminderde bloedtoevoer naar het gebied.
- Slechte klauwverzorging: Extreem lange klauwen voorkomen dat de vogel in een natuurlijke positie gaat zitten, wat erosie van het plantaire epitheel in de gebieden bevordert van de grootste steun. In dit artikel op onze site kunt u de Soorten vogelpoten raadplegen.
- Onvoldoende stokken, zitstokken en zitstokken: een slecht ontwerp van deze elementen zorgt voor een aanhoudende verkeerde ondersteuning van de vogel en voorkomt dat het gewicht wordt verdeeld gelijkmatig over het gehele plantaire oppervlak. Dit betekent dat er gebieden zijn die meer gewicht ondersteunen en meer vatbaar zijn voor trauma en letsel. Het type materiaal waarmee de hangers zijn gemaakt, kan ook het optreden van pododermatitis predisponeren.
- Vochtigheid: is een belangrijke factor bij pluimvee. Door de ophoping van uitwerpselen in een slecht zuigende ondergrond zijn de voetzolen altijd nat en daardoor vatbaarder voor erosie en infectie.
- Gebrek aan hygiëne in de omgeving: wanneer er een gebrek is aan hygiëne in de omgeving van het dier (kooien, zitstokken, zitstokken, enz.), kan elke laesie op plantair niveau worden gekoloniseerd door bacteriën.
Deze predisponerende factoren veroorzaken een verminderde bloedperfusie in het plantaire gebied en het optreden van een eerste verwonding op plantair niveau. Het geërodeerde plantaire epitheel kan niet fungeren als een beschermende barrière, waardoor pathogene bacteriën via de huid kunnen binnendringen (Staphylococcus aureus, Escherichia coli, Pseudomonas, enz..) en het optreden van een bijbehorende infectie. Hoewel het geen overdraagbare ziekte is, is het gebruikelijk dat dieren die in dezelfde kooi leven en aan dezelfde omgeving worden blootgesteld, tegelijkertijd aan deze pathologie lijden.
Zoals we al zeiden, kan de bacterie Escherichia coli aviaire colibacillose, een infectieziekte, veroorzaken. Voor meer informatie over aviaire colibacillose, de symptomen, diagnose en behandeling in dit bericht.
Symptomen van pododermatitis bij vogels
Als algemene regel geldt dat pododermatitis meestal beide voeten treft. De klinische symptomen die we kunnen zien in verband met deze pathologie hangen af van de mate van evolutie:
- Grade I: hyperemie kan worden waargenomen op plantair niveau, erytheem (roodheid), hyperkeratose (vorming van een callus), versleten epitheel of een gebied met vroege ischemie (bleek uiterlijk van de huid).
- Grade II: gekenmerkt door de aanwezigheid van blaren, zweren of brandwonden met of zonder korst en gebieden met ischemische necrose van het epitheel.
- Grade III: Oedeem, necrotische flenzen verschijnen in de zweren en ontsteking van het onderhuidse weefsel naast de zweren.
- Graad IV en V: diepere weefsels zijn aangetast, tendinitis, synovitis en/of osteomyelitis worden waargenomen. Ankylose, bloedvergiftiging en voetmisvormingen kunnen optreden als complicaties van het proces.
Diagnose van pododermatitis bij vogels
Om de diagnose pododermatitis aan te pakken, moet met de volgende punten rekening worden gehouden:
- Medische geschiedenis en anamnese: informatie over het uiterlijk en de evolutie van de laesies moet worden verzameld. Bovendien moeten fouten in de behandeling die de pathologie hebben veroorzaakt, worden geïdentificeerd.
- Volledig onderzoek van de vogel: Beide ledematen moeten worden onderzocht, aangezien laesies doorgaans bilateraal voorkomen (aan beide voeten). Bovendien moet speciale aandacht worden besteed aan het gewicht en de lichaamsconditie, aangezien deze predisponerende factoren kunnen zijn voor deze ziekte.
- Lesiecytologie: de aanwezigheid van bacteriën, schimmels en ontstekingscellen kan worden waargenomen.
- Microbiologische kweek en antibiogram: deze zullen in geval van infectie nodig zijn om de veroorzaker te kunnen identificeren en een specifieke antibiotische therapie vast te stellen.
- Röntgenfoto van extremiteiten: Bij diepe verwondingen is het belangrijk om röntgenfoto's te maken om te beoordelen of het onderliggende bot getroffen is (osteomyelitis).
Pododermatitisbehandeling bij vogels
Zoals we hebben uitgelegd, is pododermatitis een progressieve en chronische pathologie. Naarmate de tijd verstrijkt, breidt de laesie zich uit naar diepere weefsels, wat de prognose van de ziekte verslechtert. Om deze reden is het belangrijk dat zodra de diagnose is gesteld, er onmiddellijk een behandeling wordt ingesteld om te voorkomen dat het proces chronisch wordt.
De behandeling van pododermatitis bij vogels hangt af van de ernst en mate van evolutie In milde gevallen zal farmacologische behandeling voldoende zijn, terwijl in ernstige gevallen gevallen zal het nodig zijn om farmacologische en chirurgische behandeling te combineren. In het algemeen zijn de belangrijkste punten bij de behandeling van pododermatitis de volgende:
- Bedieningsfouten corrigeren: De eerste stap bij het omgaan met ziekte is het vaststellen van de oorzaak en het elimineren ervan. Hiervoor is het noodzakelijk om de fouten in het beheer van de vogel te identificeren, of ze nu voedings-, milieu- of hygiënisch zijn, en deze te wijzigen door goede managementpraktijken.
- Farmacologische behandeling: In de beginfase waarin de opperhuid verdikt en verhardt, worden vaak verzachtende zalven gebruikt om de huid te hydrateren en te vergemakkelijken. de opname van andere medicijnen. Daarnaast is het raadzaam om antiseptica zoals chloorhexidine te gebruiken om te voorkomen dat bacteriën de laesie koloniseren. In geval van infectie (dat wil zeggen vanaf graad II) zal het nodig zijn om antibiotische therapie in te stellen In de beginfase van de infectie is het voldoende om lokale antibiotica toe te dienen, terwijl ze in meer gevorderde stadia systemisch moeten worden toegediend. De keuze van een antimicrobieel middel moet gebaseerd zijn op de gevoeligheid die wordt waargenomen in het antibiogram.
- Chirurgische behandeling: in vergevorderde stadia, chirurgische reiniging, debride de wond en revitaliseert de randen om genezing te bevorderen. Wanneer er sprake is van diepe weefselbetrokkenheid (tendinitis, synovitis of osteomyelitis) kan amputatie van het aangedane ledemaat noodzakelijk zijn.
Zowel farmacologische als chirurgische behandeling moet aangevuld worden met gewatteerde zwachtels om de steun zachter te maken en de druk op de wond te verminderen. Bovendien kan als aanvullende behandeling lasertherapie (low-power laser) worden gebruikt, die de regeneratie verbetert, fibrinolyse en microcirculatie stimuleert, waardoor de resolutie van de proces.
Preventie van pododermatitis bij vogels
De preventie van pododermatitis bij vogels is fundamenteel gebaseerd op de juiste behandeling van:
- Voeding: moet zowel kwalitatief als kwantitatief geschikt zijn voor de betreffende vogelsoort. Vitamine-inname (vooral vitamine A en E) moet worden verzorgd en het vetpercentage moet worden verlaagd om overgewicht te voorkomen.
- Dagelijkse lichaamsbeweging: Het ideaal is dat vogels faciliteiten of volières hebben waarmee ze continu kunnen vliegen en bewegen. Wanneer dit niet mogelijk is, is het belangrijk dat ze de mogelijkheid krijgen om dagelijks hun kooi te verlaten zodat ze vrij kunnen vliegen. Dit helpt het risico op zwaarlijvigheid te verminderen en voorkomt dat vogels te lang op zitstokken of zitstokken zitten.
- Routinecontrole van de nagels en het plantaire gebied van de voeten: ook de juiste verzorging en het knippen van de nagels omdat routinematig onderzoek van het plantaire gebied van de voeten laesies in een vroeg stadium zal helpen opsporen, wat de prognose van de ziekte zal verbeteren.
- Juiste stokken, zitstokken en zitstokken: Volledig gladde en regelmatige zitstokken moeten worden vermeden, omdat ze vogels dwingen om altijd hetzelfde gebied van het plantaire oppervlak. Het is raadzaam om onregelmatige takken te gebruiken, met verschillende diameters, texturen en vormen, die natuurlijke takken nabootsen. Het is ook interessant dat ze enige mobiliteit vertonen, omdat hierdoor het steunpunt kan fluctueren en de bloeddoorstroming in het gebied wordt bevorderd.
- Vochtig vermijden: Bij pluimvee is het belangrijk om een zuigende ondergrond te gebruiken die de vloer altijd droog houdt. Stokken en zitstokken moeten ook altijd droog worden gehouden.
- Reiniging van de omgeving: het is belangrijk om een hoog niveau van hygiëne te handhaven in de kooien, zitstokken, stokken en zitstokken van de vogels. De materialen moeten een goede reiniging en desinfectie mogelijk maken om het ontstaan van infectieuze haarden te voorkomen. Het substraat dat bij pluimvee wordt gebruikt, moet regelmatig worden vervangen om het met een adequaat niveau van hygiëne te behouden.
