De bloedhond, ook bekend als Sint-Hubertushond Hij komt oorspronkelijk uit België. We hebben het over een van de oudste hondenrassen ter wereld, die dankzij zijn grootte en uiterlijk ook imposante fysieke kenmerken heeft. Het karakter van de bloedhond verrast echter iedereen die hem kent, want het is ook een zeer uitgebalanceerd hondenras dat sterke banden schept met zijn bewakers, die hij volgt en beschermt.
Oorsprong van de bloedhond of Sint Hubertushond
Er kan weinig met precisie worden gezegd over de oorsprong van deze honden, maar naar schatting waren hun voorouders robuuste honden, zwart of zwart en bruin, die de monnik Hubert zelf vergezelden op zijnjachtdagen Later zou deze monnik heilig worden verklaard en deel gaan uitmaken van de geschiedenis als "Saint Hubert ", patroonheilige van de jacht en stichter van de Sint-Hubertusorde van monniken.
Dit verklaart niet alleen de naam van het ras, maar ook de reden waarom de oprichting ervan traditioneel wordt toegeschreven aan de monniken van Saint-Hubert, die woonden in het Andain-klooster, gelegen in het Belgische deel van de Ardennen. Deze honden zouden gedurende meerdere jaren "geïsoleerd" kunnen blijven in deze regio, totdat King William "de Veroveraar" besloot om in de 11e eeuw enkele exemplaren naar Engeland te importeren.
De bloedhond zoals we die vandaag kennen, is hoogstwaarschijnlijk het resultaat van selectieve kruisingen tussen de directe afstammelingen van de Sint Hubertus-honden geïmporteerd uit België met enkele individuen van het bullmastiff-ras.
Vanwege zijn buitengewone reukzin, is de Sint-Hubertushond van oudsher opgeleid als speurhond of speurhond Kort na zijn ontstaan werd het ras al gebruikt bij het zoeken en redden van pelgrims die verdwaald waren in de bergen en bossen van de Ardennen. De bloedhond wordt ook al vele jaren gebruikt bij de jacht op groot wild, vooral op wilde zwijnen of wilde zwijnen.
In de officiële standaard van de International Cinological Federation (FCI) is de bloedhond ingedeeld in sectie 1.1 van groep 6, die grote honden van het type jachthond omvat. [1]
Kenmerken van de bloedhond of San Huberto-hond
De bloedhond of Hubertushond is een hond groot van formaat dat opv alt door zijn stevige lichaam, iets langer dan hoog (rechthoekig profiel), met een brede, lange, ovale borst, sterke benen en goed ontwikkelde spieren. In feite wordt hij beschouwd als de krachtigste van alle honden van het type jachthond, volgens de officiële FCI-standaard [1]
Vrouwen kunnen tussen 58 en 63 cm meten in schofthoogte, terwijl mannetjes tussen 63 en 69 cm. Het ideale lichaamsgewicht van het ras is ongeveer 41 en 50 kg, gezien de afmetingen van elk individu. Ondanks zijn grootte en robuustheid mag de Sint-Hubertushond niet dik of grof zijn, harmonieuze lijnen vertonen en nauwkeurige en behendige bewegingen kunnen uitvoeren.
Een van de meest opvallende kenmerken van de bloedhond is de dunne, hangende huid op de nek en het hoofd, die overvloedige rimpels en vouwen. Zijn kop, die een vierkant profiel vertoont met een licht geprononceerde stop, kan enigszins lijken op die van de bassethond, maar hij is merkbaar groter en imposanter, hoewel hij niet overdreven breed mag zijn. De snuit is breed en moet even lang zijn als de schedel van de hond, waarbij hij over de hele lengte een uniforme breedte behoudt.
De dunne en flexibele oren van de Sint Hubertus-hond zijn ook erg opvallend, zowel vanwege hun grote formaat als vanwege de fluweelachtige textuur die ze onthullen bij aanraking. De insertie is erg laag, beginnend op ooghoogte of zelfs lager, en strekt zich uit tot bijna aan de basis van de nek. Uiteindelijk kunnen de ogen van de bloedhond hem een enigszins "treurige" blik geven vanwege zijn opgezwollen onderste oogleden, waardoor een deel van zijn bindvlies bloot komt te liggen. Ingevallen ogen en overmatig gezwollen oogleden zijn echter niet wenselijk, omdat ze de gezondheid van het dier kunnen schaden.
De vacht van de bloedhond bestaat uit steil, kort en hard haar, dat zachter aanvoelt op de oren en op het hoofd, en ruwer en langer op de staart. Met betrekking tot de kleur van de vacht worden drie variaties geaccepteerd: de vast rood (of unicolor), de bicolor black and tan, en de tweekleurige vuur en lever Hoewel het geen wenselijke eigenschap is, is de aanwezigheid van wit haar op de vingers, op de punt van de staart en op het voorste deel van de thorax.
Karakter van de bloedhond of Sint Hubertushond
Achter de "stout giant" verschijning onthult de St. Hubertus hond een vriendelijke, volgzame en vrij rustige persoonlijkheid. Deze harige vormen meestal een heel speciale band met hun voogden, aan wie ze extreme loyaliteit tonen.
Als ze goed gesocialiseerd zijn, kunnen ze ook erg sociaal zijn met onbekende mensen en dieren, en zijn ze over het algemeen zachtaardig en geduldig met kinderen. Deze honden houden er niet van om alleen te zijn en als ze vele uren alleen doorbrengen, kunnen ze gedragsproblemen ontwikkelen, zoals destructiviteit of verlatingsangst Daarom niet doen Ze worden aanbevolen voor wie op zoek is naar een onafhankelijker hondenras.
Natuurlijk wordt het gedrag van elke hond niet alleen bepaald door het ras of de afstamming, maar hangt het grotendeels af van de opvoeding, de omgeving en de zorg die door hun voogden wordt geboden. Om deze reden moet u, als u een gehoorzame en evenwichtige hond wilt krijgen, zorgen voor de optimale omstandigheden voor zijn fysieke en mentale ontwikkeling, naast investeren in zijn opvoeding en vroege socialisatie.
Verzorging van de bloedhond of San Huberto-hond
Als grote, robuuste hond heeft de bloedhond ruimte nodig om zich vrij te ontwikkelen en te uiten. Hoewel hij zich door zijn volgzame karakter en loyaliteit aan zijn voogd kan aanpassen aan verschillende omgevingen, is het ideaal om een open ruimte van redelijke afmetingen te hebben, zoals een patio of een tuin, waar uw hond kan rennen, springen, spelen en ontdekken. de prikkels naar je omgeving. Dit betekent niet dat de hond buiten moet leven, integendeel, maar dat hij een ruimte moet hebben die past bij zijn grootte.
Het onderhouden van zijn jas is vrij eenvoudig en vereist weinig tijd van de docent: met één poetsbeurt per week zal het meer zijn dan voldoende om dood haar te verwijderen en de ophoping van vuil op je vacht te voorkomen. De baden kunnen alleen worden gedaan als de hond echt vies is, en probeer hem niet vaker dan eens per week of om de 15 dagen te wassen. Neem idealiter elke twee of drie maanden een badOvermatig baden verwijdert de vetlaag die het lichaam van honden van nature bedekt en beschermt, waardoor ze meer worden blootgesteld aan tal van ziekten en huidproblemen.
Het is echter essentieel om regelmatig hun oren en gevouwen of gerimpelde huid te controleren om de concentratie van vocht, onzuiverheden en micro-organismen die tot infectie kunnen leiden, te voorkomen. We kunnen deze gebieden schoonmaken met bijvoorbeeld een gaasje, zodat ze altijd helemaal droog zijn.
Hoewel de Sint-Hubertushond niet bepaald een hyperactieve hond is, heeft hij wel veel energie en aanleg om te trainen. Fysieke activiteit zal essentieel zijn voor het beheersen van een gezond gewicht (iets essentieels gezien uw neiging tot zwaarlijvigheid), voor het handhaven van een stabiel en kalm gedrag en voor het voorkomen van stresssymptomen en gedragsproblemen. U moet uw hond minimaal 2 of 3 keer per dag laten wandelen , hem wandelingen van 30 tot 45 minuten aanbieden en proberen zijn routes variëren en nieuwe activiteiten en spelletjes opnemen in de traditionele wandeling. Je kunt ook overwegen hem kennis te laten maken met behendigheid of een andere hondensport.
Net zo belangrijk als het trainen van je lichaam is het stimuleren van de geest van je bloedhond en het verrijken van zijn omgeving. Gezien zijn krachtige reukvermogen kan het zoeken of zaaien voor honden een uitstekende activiteit zijn om de cognitieve ontwikkeling van uw hond te stimuleren. Maar vergeet niet dat training de beste en meest complete oefening is die je je beste vriend kunt geven, dus we raden je aan de 5 trainingstrucs te lezen die elke eigenaar zou moeten kennen. Daarnaast kun je zelfgemaakte intelligentiespelletjes voorstellen om een leuke tijd met je harige te delen en hun intelligentie te stimuleren.
Last but not least hebben San Huberto-honden, net als alle dieren, volledige en uitgebalanceerde voeding nodig om zich fysiek, emotioneel en cognitief volledig te ontwikkelen en sociaal. Er zijn verschillende soorten hondenvoer die u kunt overwegen om uw beste vriend aan te bieden, van het uitsluitend baseren van hun dieet op de consumptie van uitgebalanceerd voer tot het kiezen voor de voordelen van een BARF-dieet. Maar u moet een dierenarts raadplegen voordat u beslist wat het meest geschikte type voeding is voor uw harige, rekening houdend met de leeftijd, grootte, gewicht en gezondheidsstatus.
Onderwijs van de bloedhond of San Huberto-hond
De opvoeding van de bloedhondhond moet in een vroeg stadium beginnen, wanneer het nog een puppy is, hoewel het belangrijk is om te benadrukken dat het altijd mogelijk is om een volwassen hond op te voeden en te trainen. Puppy-educatie begint met socialisatie, een fase die varieert van drie weken tot drie maanden van het leven. In deze periode moeten we ervoor zorgen dat de St. Hubertus-puppy interactie heeft met allerlei mensen, dieren, objecten en omgevingen, naast ervoor te zorgen dat alle interacties positief zijn. Dit zal een directe invloed hebben op het karakter dat het zal hebben in zijn volwassen stadium, dus als we een evenwichtige hond willen hebben, zal het essentieel zijn om goed te letten op de socialisatie van de bloedhond.
Ook in zijn puppyfase zullen we de bloedhond leren om zijn behoefte in de krant te doen en de beet correct te beheren om geen schade aan te richten. Evenzo laten we je kennismaken met de huishoudelijke regels, altijd op een positieve manier en zonder straf. Laten we niet vergeten dat deze regels moeten worden opgesteld met alle leden van het gezin, aangezien het belangrijk is dat ze allemaal dezelfde regels volgen om verwarring bij de hond te voorkomen.
Later, als we beginnen met het vaccinatieschema, kunnen we onze jonge bloedhond mee de straat op nemen en doorgaan met zijn socialisatie. Op dit moment moet je ook leren om jezelf op straat te ontlasten en we zullen je kennis laten maken met de basistrainingscommando's, essentieel voor correcte communicatie met mensen en om positief en beleefd gedrag aan te moedigen.
Reeds in zijn volwassen stadium zullen we blijven werken aan de gehoorzaamheidsbevelen om te voorkomen dat hij ze vergeet. We zullen complexere oefeningen opnemen om je geest te stimuleren en, kortom, we zullen blijven werken aan het behouden van een stabiel en positief karakter. Hiervoor zullen we altijd positieve bekrachtiging gebruiken, waarbij we het gedrag van de hond belonen met eten, liefkozingen en vriendelijke woorden. Laten we niet vergeten dat positief onderwijs leren en binding bevordert met de eigenaar[4] Zo ook, in geen geval zullen we fysieke straffen gebruiken, aangezien dit de schijn van gedragsproblemen kan veroorzaken, zoals agressiviteit [5]
Gezondheid van de bloedhond of San Huberto-hond
Zoals alle hondenrassen, kunnen Sint-Hubertushonden een zekere genetische aanleg hebben om bepaalde erfelijke en degeneratieve ziekten te ontwikkelen. De meest voorkomende aandoeningen bij deze honden zijn heupdysplasie en maagtorsie[2] [3]Maar uiteindelijk kunnen ook de volgende gezondheidsproblemen bij de bloedhond worden vastgesteld:
- Elleboogdysplasie
- Droge ogen (Keratoconjunctivitis sicca bij honden)
- Verzakking van het derde ooglid
- Entropion
- Ectropion
- Pyodermie
Bovendien kan de bloedhond ook worden aangetast door andere veelvoorkomende ziekten bij honden en is gevoelig voor zwaarlijvigheid Daarom is het van essentieel belang adequate preventieve geneeskunde aan uw beste vriend gedurende zijn hele leven. Vergeet niet om de dierenarts elke 6 maanden te bezoeken om de gezondheidsstatus te controleren, het vaccinatieschema te respecteren en regelmatig te ontwormen met producten van goede kwaliteit die geschikt zijn voor zijn grootte en gewicht en leeftijd.
Met de juiste zorg en veel genegenheid is de levensverwachting van een bloedhond tussen de 10 en 12 jaar.
