De Bengaalse tijger (Panthera tigris tigris), is een van de 10 grootste katten ter wereld, maar ook een van de meest bedreigd. Dit dier dat in bepaalde regio's van het Aziatische continent voorkomt, is even ongrijpbaar als mooi, vandaar zijn constante strijd om dierenhandelaren te ontwijken. We hebben het ook over een van de meest bekende en bestudeerde ondersoorten van Indiase tijgers.
Op deze pagina van onze site zullen we uitgebreid praten over de Bengalen tijger, zijn oorsprong, fysieke kenmerken, waar hij leeft en levensstijl.
Oorsprong van de Bengaalse tijger
De Bengaalse tijger is de dichtstbevolkte ondersoort van de tijger. Oorspronkelijk uit Azië, de populaties zijn verspreid over India, Bangladesh, Bhutan en Nepal, en zijn allemaal een emblematisch dier, zowel qua cultuur als tradities. Zelfs in Bangladesh draagt een van de bankbiljetten de afbeelding van een Bengaalse tijger. Momenteel nemen deze tijgerpopulaties af als gevolg van de vernietiging en versnippering van hun leefgebied en stroperij. Volgens officiële cijfers leven er ongeveer 1500 tijgers in het wild.
U bent wellicht ook geïnteresseerd in: De bedreigde Bengaalse tijger - Oorzaken en oplossing
Kenmerken van de Bengaalse tijger
Dit majestueuze zoogdier volgt het kleurpatroon van tijgers, een lichtoranje of geelachtige vacht bedekt met verticale lijnen van kleur zwart, bruin of grijs dat op de staart ringen wordt. De kleur van de mantel in de ventrale delen van zijn lichaam en in de benen is wit of crème. Er is een variatie in sommige exemplaren van deze soort die de oranje vacht wit en de ogen blauw maken. Maar het zijn geen albinodieren, maar gewoon een genetische variëteit van de soort, net als de zwarte Bengaalse tijger. De kleur is zwart waar het oranje zou moeten zijn en wit waar het zwart zou moeten zijn.
Deze karakteristieke vacht helpt de tijger om beter te camoufleren in zijn habitat, omdat het de licht- en schaduwgebieden imiteert die in de jungle tropisch. Het donker gestreepte patroon is uniek voor elk individu, Geen twee Bengaalse tijgers zijn hetzelfde
De mannetjes zijn groter dan de vrouwtjes, met een gewicht van meer dan 200 kilogram, terwijl de vrouwtjes meestal 140 kilogram bereiken. Wat de lengte betreft, de mannetjes bereiken 3 meter (inclusief de staart) en de vrouwtjes 2,5 meter.
Bengaalse tijgerhabitat
Het leefgebied van de Bengaalse tijger bestaat uit veel verschillende soorten ecosystemen, hoewel een van de kenmerken die ze moeten hebben de aanwezigheid is van dichte vegetatie waarmee ze zich kunnen verstoppen om hun prooi te vangen. Zo kunnen we de Bengaalse tijger vinden in loofbossen van India, hete en vochtige bossen van Bhutan en de zoutbossen en graslanden van de Himalaya.
Ontdek op onze site: Verschillen tussen de Bengaalse tijger en de Siberische
Bengaalse tijger voeren
Als superpredator-carnivoor is de Bengaalse tijger een effectieve jager. Afhankelijk van de regio waar hij leeft, voedt de tijger zich met de ene of andere soort, waarbij hij de voorkeur geeft aan middelgrote of grote hoefdieren. Dieren zoals de gaur, waterbuffel, sambar, gevlekt hert, wild zwijn en andere soorten herten komen voor in hun dieet.
Als grote dieren, kan de tijger zijn prooi niet over lange afstanden achtervolgen, dus camouflage en ste alth zijn je beste wapens. Ze zijn schemerig, rusten overdag en komen bij zonsondergang en zonsopgang naar buiten op zoek naar voedsel.
Bengaalse tijgerkweek
Net als andere tijgersoorten is dit dier solitair gedurende het grootste deel van zijn leven, behalve tijdens de verkeringstijd die meestal in de winter plaatsvindt en lente. De seksuele rijpheid is later bij mannen dan bij vrouwen. Ze bereiken het wanneer ze ongeveer 4 of 5 jaar oud zijn en vrouwen ongeveer een jaar eerder.
Na verkering en paring verlaat het mannetje de plaats en het is het vrouwtje dat de nakomelingen zal grootbrengen De zwangerschap duurt ongeveer 3 maanden en een half en hebben meestal tussen de 1 en 3 puppy's, maximaal 4. De jongen zullen ongeveer 2 jaar bij hun moeder zijn, die hen zal beschermen en hen alles zal leren wat ze nodig hebben om alleen te leven. Vrouwtjes hebben de neiging om meer tijd in de buurt van het territorium van de moeder door te brengen, hoewel ze niet noodzakelijkerwijs met haar in contact zullen komen. De mannetjes zullen echter vrijwel onmiddellijk uit het gebied wegtrekken.
U bent wellicht ook geïnteresseerd in: Curiositeiten van wilde katten die u niet mag missen
