Artritis is een ontstekingsproces in de gewrichten dat meestal kreupelheid veroorzaakt bij dieren die er last van hebben. Er zijn verschillende soorten artritis bij honden, maar ongeacht het type is een vroege diagnose en passende behandeling belangrijk om de ziekte onder controle te houden en onomkeerbare schade aan het gewricht te voorkomen.
Wat is artritis bij honden?
Artritis wordt gedefinieerd als een ontsteking van de gewrichten, specifiek van het gewrichtskraakbeen en synoviaal membraan.
Schade aan deze gewrichtselementen kan worden veroorzaakt door een infectieus agens, ontstekingsmediatoren of proteolytische enzymen die worden afgegeven door ontstekingscellen en cellen van het gewrichtskraakbeen en synoviaal membraan.
Soorten artritis bij honden
Artritis bij honden kan worden ingedeeld volgens verschillende criteria:
- De etiologie: infectieus of niet-infectieus. De niet-infectieuze worden op hun beurt geclassificeerd als erosief en niet-erosief.
- Het type exsudaat: sereus, fibrineus, etterig of lymfoplasmatisch.
- De duur of chroniciteit: acuut, subacuut of chronisch.
- Maat van ontsteking of ernst: licht, matig of ernstig.
Als meerdere gewrichten tegelijk worden aangetast, spreken we van polyartritis.
Oorzaken van artritis bij honden
Ongeacht of het een infectieuze of niet-infectieuze artritis is, ze kunnen op hun beurt worden geclassificeerd volgens de chroniciteit en de ernst van het proces.
Opgemerkt moet worden dat wanneer het ontstekingsproces chronisch wordt, er onomkeerbare schade wordt geproduceerd in het gewricht die zich ontwikkelt tot gewrichtsdegeneratie, osteoartritis of degeneratieve gewrichtsziekte genoemd.
Infectieuze of septische artritis
De betrokken infectieuze agentia zijn meestal bacteriën of mycoplasma's, hoewel virussen en schimmels ook betrokken kunnen zijn. Normaal gesproken bereiken ziekteverwekkers het gewricht via het bloed. Minder vaak worden ze geproduceerd door directe inoculatie van de veroorzaker. Bijvoorbeeld door een gewrichtspunctie zonder inachtneming van de voorwaarden van steriliteit of door de verspreiding van een infectieus proces in het weefsel rondom het gewricht.
Niet-infectieuze artritis
Ze worden gekenmerkt door steriele ontstekingsprocessen, dat wil zeggen, er is geen infectieus agens bij betrokken. Ze worden op hun beurt ingedeeld in twee typen:
- Erosief: Zoals de naam al doet vermoeden, is dit artritis waarbij erosie van het gewrichtskraakbeen optreedt. Bij de hond is de erosieve artritis bij uitstek reumatoïde artritis, die meestal de carpale, tarsale en interfalangeale gewrichten aantast. Bij deze pathologie worden immuuncomplexen gevormd (antigeen-antilichaambindingen) die in het gewricht worden afgezet, waardoor een ontstekingsreactie ontstaat en verwondingen aan de gewrichtsstructuren ontstaan.
- Niet-erosief: in dit geval wordt het gewrichtskraakbeen niet aangetast. Ze komen ook voor bij de vorming en afzetting van immuuncomplexen in het gewricht. Ze zijn in verband gebracht met immuungemedieerde ziekten (zoals systemische lupus erythematosus), chronische ontsteking (otitis, pyometra), leishmaniasis en neoplasmata.
Klinische tekenen van artritis bij honden
Bij honden die lijden aan artritis kunnen we verschillende klinische symptomen waarnemen:
- Kreupelheid of claudicatio: dit komt doordat het ontstekingsproces op gewrichtsniveau pijn en disfunctie veroorzaakt. Normaal gesproken begint kreupelheid mild en intermitterend, maar wordt geleidelijk ernstiger en frequenter. Er moet rekening mee worden gehouden dat kreupelheid kan worden verergerd door inspanning, na langdurige rustperiodes en door veranderingen in het weer (voornamelijk koud).
- Abnormale gang: Sommige honden vertonen, in plaats van duidelijk mank te lopen, een stijve en beperkte gang.
- Aanpassing van de zithouding: fundamenteel bij artritis die het knie- of enkelgewricht aantast.
- Verdikking van aangetaste gewrichten.
- Bij palpatie kunt u zwelling, warmte detecteren en crepitus (klikgeluiden bij het mobiliseren van het gewricht). Er kan zelfs een pijnlijke reactie op de behandeling zijn.
- Het gewrichtsbereik van de beweging (flexie/extensie, abductie/adductie of rotatie) kanzijn afgenomen door de ontwikkeling van fibrose.
Artritisbehandeling bij honden
De behandeling zal verschillen, afhankelijk van het specifieke type artritis. In het algemeen zal infectieuze artritis worden behandeld met antibiotica en gewrichtsspoelingen, terwijl niet-infectieuze artritis, die immuungemedieerde processen zijn, zal worden behandeld metimmunosuppressiva Als de primaire oorzaak van immuungemedieerde artritis bekend is (leishmaniasis, neoplasmata, enz.), moet bovendien een specifieke behandeling voor deze pathologie worden vastgesteld.
Specifieke therapie met antibiotica of immunosuppressiva kan worden aangevuld met adjuvante behandelingen (analgetica, chondroprotectors, nutraceuticals of fysiotherapie).
Medicijnen voor de behandeling van artritis bij honden
- Antibiotica: zowel systemisch als lokaal (intra-articulair) toegediend. Het zal nodig zijn om een monster van gewrichtsvloeistof te nemen, een microbiële cultuur en een antibiogram uit te voeren om een effectief antibioticum te selecteren tegen het micro-organisme dat verantwoordelijk is voor artritis. De systemische route zal antibiotica worden toegediend met een goede perfusie ter hoogte van de gewrichten (penicillines, oxytetracyclines, fluoroquinolonen, cefalosporines, chlooramfenicol, enz.) en intra-articulaire route zal antibiotica gebruiken die geen chemische synovitis induceren (penicilline, gentamicine, doxycycline, lincomycine).
- Immunosuppressiva: prednison, azathioprine, cyclofosfamide of leflunomide. Het doel is het geneesmiddel toe te dienen in de minimale effectieve dosis om de bijwerkingen van de behandeling (gastro-intestinale stoornissen, anemie, leukopenie, trombocytopenie, hepatotoxiciteit, nefrotoxiciteit) zoveel mogelijk te verminderen.
- Ontstekingsremmers: Voornamelijk niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) zoals carprofen, meloxicam of firocoxib.
- Pijnstillers: zoals tramadol of gabapentine.
Hoe een hond met artritis te helpen?
Naast de medische behandeling die uw dierenarts heeft voorgeschreven, kunt u rekening houden met een aantal factoren die gewrichtspijn bij uw hond helpen minimaliseren:
- Gewichtsbeheersing: Overgewicht zorgt voor extra druk op uw gewrichten, wat de aandoening kan verergeren. Daarom zal het op zijn ideale gewicht houden van uw hond helpen om gewrichtsschade te minimaliseren.
- Fysieke Oefening: Lichte tot matige lichaamsbeweging helpt het bewegingsbereik en de gewrichtsflexibiliteit te behouden. Zwemmen is een activiteit met weinig impact die helpt de spiermassa te verbeteren zonder de gewrichten te overbelasten, dus het kan een geweldige aanvulling zijn tijdens de behandeling van artritis.
- Nutraceuticals: zijn stoffen die deel uitmaken van voedsel en die gezondheidsvoordelen bieden. Sommige, zoals chondroïtinesulfaat, glucosaminesulfaat, glucosaminehydrochloride, omega 3-vetzuren of vitamine C, helpen gewrichtsschade te beperken en tekenen van artritis bij honden te verminderen.
- Chondroprotectors: ze hebben een langzame ontstekingsremmende werking en leveren voedingsstoffen om gewrichtsdegeneratie te verminderen.
- Fysiotherapie: massage, stretching of oefeningen om bewegingsbereik te behouden.
Levensverwachting van een hond met artritis
De prognose van een persoon met artritis kan variëren, afhankelijk van verschillende factoren:
- Leeftijd
- Het aangetaste gewricht
- Het aantal aangetaste gewrichten
- Het geïsoleerde micro-organisme, in het geval van infectieuze artritis
- De aanwezigheid van andere bijkomende ziekten
- Hoe snel wordt de behandeling ingesteld
We moeten niet vergeten dat artritis op zich geen dodelijke ziekte is. Het kan echter lijken geassocieerd met andere ernstige pathologieën die de prognose van het dier kunnen verslechteren. Hoe dan ook, het stellen van een vroege diagnose en het vaststellen van de juiste behandeling zal doorslaggevend zijn bij het beheersen van de ziekte en het verlengen van de levensverwachting van een hond met artritis.
