Volgens het Ministerie van Milieu en Duurzame Ontwikkeling e zijn er via het Nationaal Informatiesysteem over Invasieve Uitheemse Soorten meer dangedetecteerd650 invasieve soorten in Argentinië Veel van deze soorten zijn door de mens geïntroduceerd met de bedoeling economisch voordeel te behalen, het lokale niveau van sportjacht te "verhogen" of plagen te bestrijden die landbouw of veeteelt schade berokkend.
Hoewel het idee van meer diversiteit in de natuur misschien interessant lijkt, is de introductie van exotische dieren en planten, zonder voorafgaand onderzoek naar hun milieu-impact, vaak bedreigend het voortbestaan van de inheemse fauna en flora van het land In dit nieuwe artikel op onze site presenteren we de 12 belangrijkste invasieve uitheemse soorten in Argentinië en hun gevolgen voor het ecosysteem van het land.
1. Spreeuw (Sturnus vulgaris)
De introductie van deze vogels is zeer recent in Argentinië, maar wekt nu al grote bezorgdheid over de impact op de fauna en flora. Oorspronkelijk afkomstig uit Europa en Azië, werd de spreeuw in de laatste jaren van de 80s naar Argentinië gebracht. en heeft zich ook gemakkelijk aangepast aan grote steden.
Het eerste probleem is dat ze aanzienlijke verliezen in de landbouwproductie genereren van kleine en middelgrote plattelandsproducenten, omdat ze zich voeden met fruit en zaden. Bovendien strijden ze om voedsel en verdringen hoornrozen, de nationale vogel van Argentinië, van hun territorium. Daarom gaan de gevolgen ervan verder dan het milieu en bedreigen ze ook een symbool van de nationale geschiedenis.
twee. Canadese bever (Castor canadensis)
Ondanks zijn opmerkelijke schoonheid en vriendelijke uitstraling, is de bever een van de grootste bedreigingen voor het ecosysteem van de meest zuidelijke regio van Argentinië. Bevers werden geïntroduceerd in de provincie Tierra del Fuego, in het uiterste zuiden van Argentijns Patagonië, tijdens de jaren 1940 De bedoeling was om de ontwikkeling van de provincie te bevorderen door de productie van leer en bont
Bevers bouwen kleine dammen met de stammen van bomen in zoetwaterlopen, waar ze leven en zichzelf beschermen. Deze natuurlijke gewoonte veroorzaakt niet alleen een intense reductie van de inheemse bossen van de provincie Tierra del Fuego, maar verstoort ook de rivierstromen. Bovendien zijn deze zoogdieren roofdieren en voeden zich met de inheemse fauna van de Fuegische wateren, wat een enorme onbalans in hun ecosysteem veroorzaakt. Gelukkig migreerde deze soort niet naar andere provincies.
3. Amerikaanse nerts (Neovison vison)
De Amerikaanse nerts werd in de jaren dertig in Argentinië geïntroduceerd met de bedoeling haar vacht te exploiteren in de mode-industrieEen wreed doel dat een ongelukkige impact op het lokale ecosysteem. Nertsen zijn roofdieren en hebben bijgedragen aan de significante reductie van de inheemse avifauna van Argentijns Patagonië, voornamelijk van een geliefde soort genaamd "Maca tobiano".
4. Regenboogforel (Oncorhynchus mykiss)
De variëteit aan forel die in de volksmond bekend staat als "regenboog" werd in de jaren 40 in Argentinië geïntroduceerd als een poging om sportvissen te promotenvan deze soort als toeristische attractie en een mogelijkheid voor economische ontwikkeling in verschillende binnenlandregio's.
Dit doel werd bereikt en vandaag is Argentinië een wereldreferentie in de forelsportvisserij. De visserij was in het begin echter zo intens dat er tegenwoordig talloze projecten zijn om de populatie van deze vissen in de meren, rivieren en lagunes van Argentijns Patagonië te herstellen. Waarom een invasieve soort herstellen? Omdat visserijactiviteit economische voordelen genereert voor verschillende steden, omdat het het nationale en internationale toerisme vergroot. Het is vermeldenswaard dat op dit moment alleen het vangen en loslaten van alle Patagonische forelsoorten is toegestaan.
Zoals alle invasieve soorten, moet regenboogforel concurreren om voedsel en territorium met de inheemse exemplaren van de regio's waar ze zich vestigen. Hoewel hun milieu-impact gedeeltelijk is gecontroleerd door de visserijactiviteit zelf, heeft de introductie van regenboogforel geleid tot het verdwijnen van vissoorten die inheems zijn in Argentinië, zoals de naakte mojarra.
5. Wild zwijn (Sus scrofa)
Wilde zwijnen zijn inheems in Eurazië en Noord-Afrika. In 1905 introduceerde Pedro Luro deze dieren op de Argentijnse pampa's, met als doel hun jachtquota te vergrotenHelaas was de sportjacht erg populair in Argentinië, en tot op de dag van vandaag worden wilde zwijnen nog steeds gekweekt als wildreservaten in de Argentijnse pampa's en een deel van de Patagonische regio.
De populatie wilde zwijnen is voornamelijk geconcentreerd in het midden van het land, waar enorme schade aanrichtte aan de bodem wilde zwijnen Met hun grote en krachtige hoektanden verwijderen ze het oppervlakteland om mogelijke ondergrondse prooien te "optillen". Bovendien concurreren om territorium en voedsel met vee en vele andere inheemse dieren van de Argentijnse pampa's, zoals de poema.
6. Brulkikker (Lithobates catesbeianus)
De brulkikker, afkomstig uit Noord-Amerika, werd in de jaren tachtig in Argentinië geïntroduceerd. In principe was het doel om hun vlees te onderzoeken als een nieuwe mogelijkheid voor economische ontwikkeling De activiteit was echter niet erg winstgevend en de brulkikkers werden vrijgelaten. Ze verspreiden zich snel en zijn momenteel te vinden van het noorden tot het zuiden van het land.
Deze soort is een vraatzuchtig roofdier, die zich voedt met amfibieën, insecten, reptielen, vogels en kleine zoogdieren. Daarom heeft het een verwoestende impact gehad op de inheemse fauna en flora van bijna alle Argentijnse provincies.
Bovendien wordt het gebruik ervan niet aanbevolen door het ministerie van Volksgezondheid, aangezien is ontdekt dat veel exemplaren een virus bij zich dragen dat darmbloedingen veroorzaakt, zeer gevaarlijk voor de menselijke gezondheid.
7. Roodbuikeekhoorn (Callosciurus erythraeus)
Deze eekhoornsoort, afkomstig uit Azië, werd geïntroduceerd in Argentinië in de jaren 70. Het is niet bekend wie de eerste exemplaren naar het Amerikaanse continent heeft gebracht, maar de introductie ervan in het land van de River Plate was behoorlijk ongebruikelijk. Het kwam bij iemand op dat het introduceren van enkele eekhoorns in Buenos Aires de provincie een meer "pittoresk" tintje zou kunnen bieden Zo werden verschillende paren roodbuikeekhoorns vrijgelaten in de stad Luján, in het noorden van de provincie Buenos Aires.
Deze eekhoorns vermenigvuldigden zich snel over het hele Argentijnse grondgebied en pasten zich aan de verschillende microklimaten aan. Dus concurreerden niet alleen om territorium en voedsel met inheemse vogels, ze vielen talloze gebouwen binnenom hun nesten in veilige omgevingen te huisvesten.
8. Roodwangschuifregelaar (Trachemys scripta elegans)
De roodwangschildpad komt oorspronkelijk uit de warme streken van de Verenigde Staten en Mexico. Het is niet precies bekend wanneer ze in Argentinië werden geïntroduceerd, maar vanaf de jaren tachtig begon hun populatie te groeien toen ze een exotisch huisdier heel begeerd werden.
Helaas nemen sommige mensen niet de verantwoordelijkheid die hoort bij het adopteren van een schildpad en het bieden van de juiste zorg, of zijn ze zich er niet van bewust dat deze dieren vele jaren kunnen leven. Om deze reden werden veel roodwangschildpadden achtergelaten in vijvers, kleine lagunes of watermassa's rond steden.
Dit was het begin van een ongecontroleerde vermenigvuldiging die leidde tot een opmerkelijke vermindering van fauna en inheemse floraDeze schildpadden zijn roofdieren van waterplanten en dieren en concurreren met talrijke inheemse soorten om territorium en voedsel.
9. Edelhert (Cervus elaphus)
Het edelhert is inheems op een groot deel van het noordelijk halfrond en is aan het begin van de 20e eeuw geïntroduceerd in Argentinië. Nogmaals, het doel was om een grote soort te creëren om het jachtniveau te verhogen Het probleem was dat de edelherten zich veel sneller voortplantten dan hun fokkers hadden gedacht.
Veel individuen ontsnapten en de hertenpopulatie verspreidde zich over het hele land. Vandaag de dag blijft een grote bedreiging vormen niet alleen voor het vee, maar ook voor alle inheemse herbivore zoogdieren op Argentijnse bodem.
10. Europese haas (Lepus europaeus)
Zoals de naam al doet vermoeden, is de Europese haas een typisch Europees zoogdier. Het is in de eerste jaren van de 20e eeuw geïntroduceerd in Argentinië en Chili. Het is een soort van snelle reproductie, die de uitbreiding ervan over het hele Zuid-Amerikaanse continent bevorderde. De ongecontroleerde toename van de populatie heeft een negatief effect op landbouwplantages en vermindert ook de beschikbaarheid van voedsel voor andere soorten autochtoon.
elf. Tamarisk (Tamarix)
Hoewel het geen dier is, is de tamarisk een kleine boom die inheems is in het westelijke stroomgebied van de Middellandse Zee. Ze planten zich snel voort in goed doorlatende grond en onder fel zonlicht. Om deze reden nam de bevolking sterk toe in de provincie Mendoza, in de Cuyo-regio van Argentinië.
Ze leven aan de oevers van stuwmeren en rivieren en verbruiken een enorme hoeveelheid water om te groeien. Dit heeft een zeer negatieve impact op het ecosysteem van de provincie, aangezien het de oppervlakkige bodemlagen verzilt. Bovendien schaadt de lokale economie, omdat het de irrigatie van plantages afleidt.
12. Reuzenslak (Achatina fulica)
Reusachtige Afrikaanse slakken veroorzaken enorme schade aan kleine Argentijnse producenten die afhankelijk zijn van zelfvoorzienende landbouw. In 2016 zorgde de invasie van Afrikaanse slakken in de Argentijnse provincies Corrientes en Misiones voor een nationaal milieualarm. Het grootste risico op overbevolking is echter het gezondheidsrisico van de lokale bevolking.
Veel exemplaren van deze slakken zijn drager van een parasiet genaamd Strongyloides stercoralis, die wordt geassocieerd met de ontwikkeling van talrijke ziekten, zoals meningitis en strongyloïdiasis. Daarom worden ze beschouwd als een van de grootste plagen in de tropische en subtropische gebieden van Zuid-Amerika.
