De bloedluis, ook wel " kippenhokluizen ", is een ectoparasiet die vogels van alle soorten kan treffen, hoewel het vaker voorkomt bij kippen die voor productiedoeleinden worden gehouden. In minder gebruikelijke contexten kunnen ze ook zoogdieren en mensen bijten. Naast het veroorzaken van hevige jeuk en huidirritatie, kunnen bloedluizen tal van ziekten overdragen die dodelijk kunnen zijn voor vogels.
Vraagt u zich af hoe u bloedluis bij uw hennen kunt voorkomen? In dit artikel op onze site laten we u de belangrijkste methodieken zien die worden gebruikt om bloedluisplagen op landbouwbedrijven te bestrijden. Daarnaast presenteren we enkele innovatieve oplossingen die zich in de fase van wetenschappelijke verificatie of commercialisering bevinden.
Wat zijn bloedluizen?
Bloedmijten zijn een soort hematophagous ectoparasiet (die zich voeden door het bloed van hun gastheren op te nemen), genaamd Demanyssus gallinae. Het zijn zeer kleine insecten, die op volwassen leeftijd tussen 0,5 mm en 1 mm kunnen meten. Zijn lichaam neemt de karakteristieke rode kleur aan wanneer het gevuld is met bloed, maar het is van nature wit.
Aangezien ze een zeer korte levenscyclus (ongeveer 90 dagen) aanhouden, zouden ze hiervan moeten profiteren om zich intens voort te planten wanneer ze optimale omstandigheden in het lichaam van de gastheer. In sommige gevallen is de reproductie zo intens dat de mijt zijn levenscyclus in slechts 5 dagen kan "beëindigen" en een enorm aantal larven in het organisme van de gastheer kan afzetten. Daarom zijn bloedluizen in staat om in korte tijd grote plagen in pluimveebedrijven te veroorzaken, waardoor een ernstig biosanitair probleem ontstaat
De populatie heeft zich over alle continenten verspreid en momenteel wordt geschat dat ongeveer 90% van de kippen die voor commerciële doeleinden worden grootgebracht, al enig contact met deze ectoparasieten heeft gehad. Daarnaast wijzen experts erop dat de bloedluis de grootste plaag van legkippen is van de afgelopen decennia.
Bloedmijt bij hennen: gezondheidsrisico's
Omdat het hematofage parasieten zijn, krijgen bloedluizen de nodige voedingsstoffen om hun stofwisseling op peil te houden door de bloedopname van hun gastheer. Dit veroorzaakt een aanzienlijk voedingstekort bij het aangetaste dier, omdat de voedingsstoffen die in zijn dieet worden opgenomen door de parasieten worden "omgeleid" voordat ze door zijn eigen lichaam worden opgenomen. Als de besmetting niet snel wordt behandeld, is de vogel kwetsbaar voor ernstige bloedarmoede die fataal kan zijn.
Bloedmijten fungeren ook als vector voor veel ziekten. Dat wil zeggen: ze huisvesten en transporteren in hun organisme ziekteverwekkers die ernstige schade kunnen toebrengen aan de gezondheid van de vogels. Onder de ziekten die kunnen worden veroorzaakt door besmette bloedluisbeten, vinden we encefalitis, a aviaire cholera en spirochetose.
Sommige wetenschappelijke onderzoeken hebben aangetoond dat bloedluizen natuurlijke dragers zijn van verschillende serotypen van Salmonella, bacteriën die verschillende infectieuze processen in het lichaam van vogels kunnen veroorzaken. Onder de ziekten die verband houden met Salmonella vinden we salmonellose en vogeltyfus , twee ziekten met een hoog sterftecijfer bij kippen. Bovendien kan Salmonella ook de eieren besmette kippen aantasten, de gezondheid van de kuikens bedreigend en een mogelijke bronbesmetting vormen voor mensen
Last (but not least), bloedluisbeten veroorzaken vaak intense jeuk en irritatie van de huid van de vogels. Dit veroorzaakt veel stress en kan ertoe leiden dat ze zichzelf met hun snavel verminken in een poging om ongemak en jeuk te verlichten.
Behandelingsmethoden voor bloedluis bij kippen
Vanwege hun kleine formaat en nachtgewoonten kan het moeilijk zijn om de aanwezigheid van bloedluis te herkennen op pluimveebedrijven en ook in boerderijen, gedomesticeerde vogels. Deze ectoparasieten verbergen zich meestal gedurende de dag, vinden kleine gaatjes of holen of maken nesten op donkere plaatsen met weinig verkeer. Bloedluizen blijven daarom dagen of weken onopgemerkt, veroorzaken veel schade aan de vacht en huid van vogels en brengen stilletjes schade toe aan hun gezondheid.
Dit bevestigt opnieuw de noodzaak om effectieve preventieve maatregelen te nemen om bloedluisplagen bij kippen en gedomesticeerde vogels te voorkomen. Natuurlijk moeten we het belang benadrukken van het scheiden van besmette vogels van andere individuen in hun gemeenschap. Houd er rekening mee dat bloedluis gemakkelijk wordt overgedragen tussen kippen en binnen een paar dagen een grote plaag kan veroorzaken. Het wordt ook aanbevolen dat besmette vogels geen contact hebben met andere huisdieren of landbouwhuisdieren, aangezien mijten zoogdieren en zelfs mensen kunnen parasiteren.
Hieronder presenteren we de belangrijkste methoden van bestrijding en bestrijding van bloedluis die zijn gebruikt en onderzocht in Europese pluimveebedrijven:
- Acariciden: Tegenwoordig gebruiken de meeste pluimveebedrijven poeder- of spray-acariciden ter voorkoming en bestrijding van bloedluisplagen bij hennen. Maar er zijn 2 problemen met deze methode: de eerste is dat er maar heel weinig miticide-producten zijn geregistreerd en goedgekeurd voor gebruik in aanwezigheid van dieren. Met andere woorden: er zijn maar weinig acariciden die de veiligheid bieden om bloedluis te elimineren zonder de gezondheid van vogels te schaden of eieren die bestemd zijn voor menselijke consumptie te besmetten. Het andere verontrustende punt is dat is aangetoond dat bloedluizen in staat zijn om resistentie te creëren tegen permanente blootstelling aan deze producten. Pluimveehouders geven over het algemeen de voorkeur aan acariciden uit de pyrethroïden familie, omdat ze een lage toxiciteithebben tot formules op basis van organofosfaat. Een organofosfaatverbinding genaamd phoxim is echter ook goedgekeurd voor gebruik in Europese pluimveebedrijven, omdat het een zeer lage penetratiegraad in de schaal van pluimvee heeft laten zien. eieren en lage toxiciteit voor vogels. Omdat het echter een recent bestudeerde verbinding is, zijn er nog steeds geen gegevens over de resistentie die door ectoparasieten wordt verkregen tegen zijn formule.
- Essentiële oliën en natuurlijke extracten: de essentiële oliën van lavendel, tijm, pennyroyal, kaneel, kruidnagel, mosterd, koriander en pepermunt worden toegepast als natuurlijke en veiligeoptie op commerciële miticiden. Het aroma van deze oliën zou bloedluizen kunnen verdrijven zonder smaken of aroma's aan het ei over te brengen of het welzijn van de kippen te verstoren. Om hun effect te versterken, wordt aanbevolen om ze te gebruiken door middel van een verdamping. Anderzijds wordt ook de werkzaamheid van venkel- en knoflookextracten voor de bestrijding van bloedluis in deze inrichtingen onderzocht.
- Paddestoelen: De Europese Unie financiert al enige tijd onderzoek naar het gebruik van Paddenstoelenpathogenen ter bestrijding van de bloedluispopulatie op pluimveebedrijven. Een van deze studies heeft aangetoond dat deze ectoparasieten kwetsbaar zijn voor infectie door twee soorten pathogene schimmels die al bekend zijn bij Europese wetenschappers: Beauveria bassiana en Metharhizium anisoplae. Voorlopig is dit experiment succesvol in laboratoriumtests, maar de veldtesten laten nog steeds bepaalde concrete onhaalbaarheid zien om resultaten te monitoren, zoals de moeilijkheid om de afname van de totale populatie bloedluizen op grote bedrijven te verifiëren.
- Fysieke behandelingen (hoge temperaturen): Scandinavische landen passen al fysieke behandelingen toe, met behulp van stoom, gestofzuigd en gewassen periodiek uit de productieve ruimtes van de pluimveebedrijven. De methode is gebaseerd op het blootstellen van bloedluizen aan temperaturen boven 45ºC, aangezien ze dodelijk zijn voor deze ectoparasieten.
- Magnetische poeders: Door gebruik te maken van magnetisch poeder met fijne deeltjes die onschadelijk zijn voor kippen, werkt deze behandeling door schuren. Dat wil zeggen: door de cuticula die het exoskelet van bloedmijten vormt waterdicht te maken, zouden magnetische poeders hun dood veroorzaken door uitdroging De modernste producten op basis van deze methode bevinden zich nog in de fase van aanpassing voor commercialisering, maar silicastof is al een erkende bondgenoot in de behandeling van mijten bij vogels en kan worden gebruikt om de rode mijt bij kippen.
- Natuurlijke roofdieren: Gezien de mogelijke toxiciteit van chemische methoden en de resistentie van bloedluizen, zijn veel onderzoekers toegewijd aan het analyseren van het gebruik van natuurlijke predatoren om de populatie van deze ectoparasieten in pluimveebedrijven onder controle te houden. Met twee soorten inheemse en niet-invasieve geleedpotigen (bekend als Androlis en Taurrus) wordt momenteel geëxperimenteerd, voornamelijk op boerderijen in Frankrijk, om "biologische bestrijding" van bloedluizen te bereiken. Er is echter nog geen overeenstemming over de mogelijke effecten van de verspreiding van deze predatoren in het ecosysteem.
Aan de andere kant is het vermeldenswaard dat de methoden van permanente blootstelling aan licht verboden zijn in Europese pluimveebedrijven om het welzijn te behouden kippen en vermijd negatieve effecten op producten voor menselijke consumptie. Constante blootstelling aan licht (natuurlijk of kunstmatig) veroorzaakt enorme stress bij kippen en beïnvloedt meestal de snelheid van hun metabolisme, wat een negatieve invloed heeft op hun gezondheid. Jarenlang werd deze gevaarlijke methode gebruikt om het mesten-proces op landbouwbedrijven te versnellen (omdat kippen hun dagelijkse voedingsgewoonten aanhouden), maar gelukkig is de Europese wetgeving geformaliseerd de risico's van de toepassing ervan voor de gezondheid van dieren en voor de kwaliteit van voor menselijke consumptie bestemde producten.
