Wobbler-syndroom bij honden, beter bekend als "wobbler-syndroom", is een ernstige degeneratieve pathologiedie de wervels en tussenwervelschijven van de cervicale wervelkolom aantast, vooral bij grote of gigantische honden.
De progressie van deze ziekte veroorzaakt meestal neurologische en motorische schade, die onmiddellijke aandacht vereist om niet onomkeerbaar te zijn. Daarom is een vroege diagnose van cruciaal belang om een efficiënte behandeling te bieden die het dier een betere kwaliteit van leven biedt. En om de symptomen, oorzaken en behandeling van het Wobbler-syndroom bij honden te weten, nodigt onze site u uit om dit nieuwe artikel verder te lezen.
Wat is Wobbler Syndroom of Wobble Syndroom?
Wobbler-syndroom is een cervicale spondylomyelopathie (CSM), die verschillende chronische degeneratieve aandoeningen omvat. De pathologie ontwikkelt zich door overmatige compressie van zowel het ruggenmerg als de zenuwen in de nek.
De voortgang is stil en de eerste symptomen zijn niet erg specifiek en moeilijk te herkennen bij honden, zoals nekpijn of hoofdpijn. Dit verklaart waarom de meeste honden de dierenkliniek binnenkomen met meer geavanceerde complicaties, zoals wankel lopen of verlies van evenwichtBovendien bevestigt het opnieuw de noodzaak om onze huisdieren adequate preventieve medicijnen te bieden, waardoor ze niet alleen hun goede gezondheid kunnen behouden, maar ook vroegtijdig kunnen worden opgespoord als er een disbalans in hun lichaam is.
Wobbler-syndroom bij honden: mogelijke oorzaken
Momenteel zijn de oorzaken van het Wobbler-syndroom bij honden nog onbekend. Er wordt echter erkend dat myelopathiebeelden voortkomen uit de vernauwing van het wervelkanaal, het benige kanaal dat het zachte ruggenmerg omringt en beschermt. Deze vernauwing kan worden veroorzaakt door het wegglijden van de tussenwervelschijf of door een botmisvorming
Rekening houdend met het feit dat ongeveer 50% van de gevallen van het Wobbler-syndroom werd gediagnosticeerd bij honden van het type Doberman, Great Dane en Mastiff, erfelijke geneticablijkt een sleutelfactor te zijn voor de ontwikkeling van deze degeneratieve aandoeningen. En genetische aanleg werd ook waargenomen bij de Basset Hound, Rottweiler en Ierse Wolfshond.
Bovendien worden bij ongeveer 70% van de gevallen van gediagnosticeerde cervicale myelopathie grote honden met versnelde groei waargenomen, risicofactorenvoor het syndroom van luch. Er moet echter worden opgemerkt dat sommige kleine rassen, zoals de Yorkshire, Chihuahua en Pinsher, ook rassen zijn die vatbaar zijn voor het Wobble-syndroom.
In zeldzamere gevallen kan de hond een misvorming van de cervicale regio ontwikkelen of last krijgen van verplaatsing van de tussenwervelschijven als gevolg van sommige trauma ernstig in de nek.
Symptomen van wiebelsyndroom bij honden
Zoals we eerder vermeldden, kunnen de eerste symptomen van een duizelingwekkend syndroom algemeen en homogeen zijn, zoals pijn en stijfheid in de nek, wat vaak hoofdpijn kan veroorzaken. Naarmate de ziekte vordert, zullen we nieuwe symptomen waarnemen.
De symptomen van het Wobbler-syndroom bij honden zijn:
- Wankelige bewegingen
- Korte en voorzichtige stappen
- Cervicale stijfheid ("stijve nek")
- Vaak verlies van evenwicht, waardoor vallen en stoten ontstaat
- Moeite met bewegen en opstaan
- Progressief verlies van spiermassa in de voorbenen en schouders
- Constante zwakte en vermoeidheid
- Gezwollen voor- en achterbenen
- Volledige of gedeeltelijke verlamming
In meer gevorderde gevallen, wanneer de behandeling laat wordt gestart, is het dier erg kwetsbaar voor onomkeerbare neurologische uitval en invaliditeit.
Diagnose van Wobbler-syndroom bij honden
De dierenarts heeft de juiste beeldvormingsonderzoeken nodig, zoals röntgenfoto's, magnetische resonantiebeeldvorming, computertomografie of myelografie, om door te gaan met de differentiële diagnose van het Wobbler-syndroom, uit de observatie van de cervicale en spinale wervels. U zult waarschijnlijk ook rekening houden met het genetische profiel van elke hond. Daarnaast kun je volledige bloed- en urinetests aanvragen, om ook andere mogelijke pathologische oorzaken uit te sluiten en het immuunsysteem van je beste vriend te achterhalen.
Het is essentieel om opnieuw te bevestigen dat de dierenarts de enige professional is die gekwalificeerd is om een juiste diagnose te stellen en de juiste behandeling te geven aan onze huisdieren. Aarzel daarom niet om onmiddellijk de dierenarts te raadplegen die u vertrouwt wanneer u een verandering in het gedrag of de gewoonten van uw hond waarneemt. Een vroege diagnose kan het leven van onze harige dierbaren redden.
Behandeling van Wobbler-syndroom bij honden
De echt effectieve behandeling van het Wobbler-syndroom bij honden is een chirurgische ingreep die de druk op de zachte medulla van de cervicale regio verlicht. Deze optie is echter meestal niet haalbaar voor oudere honden of honden met een zeer verzwakte gezondheidstoestand. In deze gevallen kan een operatie neurologische schade verergeren of de dood van het dier veroorzaken.
Wederom zal de dierenarts, met zijn opleiding en ervaring, in staat zijn om de gezondheid en fysieke toestand van elke hond te analyseren om te beslissen of een chirurgische ingreep een alternatief of een risico is. Honden die een cervicale operatie ondergaan, moeten een rustperiode van 2 tot 3 maanden respecteren In het ideale geval moeten ze tijdens hun herstel worden geobserveerd om stoten, vallen of ongepaste bewegingen, en dat ze op zachte en comfortabele oppervlakken blijven, zoals matrassen of kussens. Daarnaast is fysiotherapie essentieel om atrofie en verlies van spiermassa te voorkomen en om de revalidatie van het dier te versnellen.
Als de hond niet kan worden geopereerd, kan de dierenarts een poliklinische en palliatieve behandeling aangeven om pijn te verlichten, een betere kwaliteit bieden van leven en comfort voor het dier. Alternatieve en niet-invasieve therapieën kunnen ook worden toegepast om het dier een aangenaam gevoel van welzijn te geven, zoals massages of aromatherapie. Of bied hem gewoon liefkozingen aan zodat hij ontspant en rustiger kan rusten.
Wobbler syndroom bij honden, kan het voorkomen worden?
Omdat de specifieke oorzaken van het Wobbler-syndroom niet bekend zijn, is het moeilijk om te spreken van exacte preventieve maatregelen. We zijn niet in staat om in te grijpen of het genetische erfgoed van onze huisdieren te veranderen, maar we kunnen wel bijdragen aan het versterken van hun immuunsysteem en het verbeteren van hun fysieke weerstand.
Hoe? Het verstrekken van een uitgebalanceerd dieet, regelmatig sporten en het aanbieden van adequate preventieve medicijnen gedurende hun hele leven, wat noodzakelijkerwijs het respecteren van hun vaccinatie- en ontwormingsschema inhoudt, en de begeleiding van een dierenarts die u vertrouwt.
