In dit artikel op onze site gaan we in op Horner's syndroom bij honden, een aandoening die gemakkelijk kan worden herkend door verzorgers, zoals die zich manifesteert in veranderingen in een of beide ogen die met het blote oog kunnen worden waargenomen. Het zal ingewikkelder zijn, zoals we zullen zien, om de oorzaak te bepalen die het veroorzaakt. We zullen ook de kenmerkende symptomen uitleggen, evenals de mogelijke behandeling voor deze aandoening die elke hond kan treffen, hoewel volwassenen er in een hoger percentage aan lijden. Blijf lezen en ontdek hoe het Horner-syndroom bij honden op te sporen
Wat is het Horner-syndroom bij honden?
Het syndroom van Horner bij honden staat bekend als een neurologische aandoening die zich oogheelkundig manifesteert. De oorsprong kan een trauma, een beet, een otitis, een neoplasma, enz. zijn. In het laatste geval is de prognose meestal ongunstig. Er zijn zoveel mogelijke oorzaken van het syndroom van Horner bij honden, dat het in een aanzienlijk aantal gevallen niet te achterhalen is; ze worden idiopathisch genoemd.
We zouden de ziekte van Horner kunnen definiëren als een probleem dat de juiste samentrekking van de gezichtsspieren verhindert als gevolg van een communicatiestoring in het zenuwstelsel Het kan uni of bilateraal zijn, afhankelijk van of het een of beide ogen aantast. Het is mogelijk dat elke hond er last van heeft, vooral als het een volwassene is, hoewel is opgemerkt dat golden retrievers een aanleg hebben om eraan te lijden.
Symptomen van het Horner-syndroom bij honden
Zoals we hebben gezegd, zullen de symptomen zich manifesteren in één of beide ogen, en zullen als volgt zijn:
- Drop van het bovenste ooglid, wat palpebrale ptosis wordt genoemd.
- De leerling heeft miosis, dat wil zeggen, hij is permanent gecontracteerd.
- Het derde ooglid, ook bekend als knipvlies, verzakt, dat wil zeggen dat het zichtbaar wordt en een groot deel van het oog bedekt
- Het oog lijkt kleiner, alsof het verzonken is in de oogkas. Het is de enoftalmie.
- Bovendien kan het oog rood lijken, evenals het bindvlies.
Al deze symptomen van het Horner-syndroom bij honden zijn perfect zichtbaar voor verzorgers. Zodra er een verschijnt, moeten we naar de dierenarts gaan, aangezien er verschillende pathologieën zijn waarmee het kan worden verward, zoals uveïtis, en het zal dit zijn professional die de diagnose stelt. Om dit te bereiken is een volledig neurologisch en oogheelkundig onderzoek vereist. Röntgenfoto's, echo's en zelfs, indien mogelijk, CT of MRI kunnen ook worden gedaan.
Behandeling voor het syndroom van Horner bij honden
Om te weten hoe we het Horner-syndroom bij honden moeten behandelen, moeten we de oorzaak ontdekken die het veroorzaakt, die, zoals we hebben gezien, het is niet altijd mogelijk. Bijvoorbeeld, Horner's veroorzaakt door een middenoorontsteking zal behandeling voor otitis vereisen. In andere gevallen wordt het niet behandeld en verdwijnt het syndroom spontaan binnen enkele maanden. Integendeel, bij sommige honden is het onomkeerbaar. Nogmaals, een bezoek aan een specialist is cruciaal om tot een juiste diagnose te komen en de beste behandeling vast te stellen.
Hoe het Horner-syndroom bij honden te voorkomen?
Hoewel we in tal van gevallen van het syndroom van Horner bij honden geen preventieve maatregelen kunnen nemen, kunnen we met de volgende aanbevelingen rekening houden algemeen:
- Goed onderhouden oorhygiëne. Het kanaal moet roze lijken en mag geen geur afgeven.
- In het geval van oorafscheiding, slechte geur, ontsteking, roodheid, warmte of ongemak, wat meestal wordt vertaald door continue hoofdbewegingen en pogingen om met de poten of tegen voorwerpen te krabben, moeten we ga naar de dierenarts om te voorkomen dat een infectie verergert en diepere structuren van het oor aantast.
- Wees voorzichtig met het schoonmaken van de oren, aangezien het in sommige gevallen de oorzaak is van het Horner-syndroom bij honden.
- Aandacht ook voor relaties met andere honden. We moeten voorzichtig zijn wanneer we onze hond toestaan een andere vreemdeling te benaderen of alleen te zijn om beten te vermijden die het syndroom kunnen veroorzaken.
- We moeten onze hond ook een veilige omgeving bieden om ongelukken te voorkomen die trauma kunnen veroorzaken.
- Behalve in speciaal aangepaste gebieden, moeten we ze aan de lijn uitlaten. Op deze manier voorkomen we dat het ontsnapt en geraakt wordt door iets dat onder andere de Horner zou kunnen activeren.
Omdat het verzorgen van de oren essentieel is om het Horner-syndroom bij honden zoveel mogelijk te voorkomen, raden we aan het artikel "De oren van een hond stap voor stap schoonmaken" te lezen om het correct te doen.
