Seksueel dimorfisme is geen regel die op alle papegaaiensoorten kan worden toegepast, aangezien de meeste van hen niet op het eerste gezicht worden waargenomen verschillen tussen mannen en vrouwen, die alleen kunnen worden onderscheiden door een analyse of een deskundige sexer.
Alleen bij sommige soorten papegaaien en parkieten zijn verschillen in uiterlijk tussen mannetjes en vrouwtjes voelbaar.
Als je doorgaat met het lezen van dit artikel op onze site, zullen we je enkele soorten laten zien met duidelijke verschillen tussen mannelijke en vrouwelijke papegaaien.
Nimfen
In enkele nimfen ja, er is seksueel dimorfisme. Specifiek in de voorouderlijke (blush), parelmoer en whiteface.
Het verschil tussen mannetjes en vrouwtjes is dat de vrouwtjes donkere vlekken onder de staart hebben in de vorm van strepen, terwijl de mannetjes dit gebied met een uniforme kleur hebben.
- Bij de voorouderlijke nimfen zijn er ook gezichtsverschillen tussen mannen en vrouwen. Vrouwtjes hebben zachter geel en blozen in het gezicht. Mannen tonen meer kleurintensiteit in deze delen van het gezicht.
- Bij de parelnimfen als ze de parels op hun vleugels houden na de rui, zijn ze vrouwelijk. Na de rui verliezen mannetjes deze karakteristieke tekeningen van de soort.
- Bij de witgezicht nimfen hebben de mannetjes een wit gezichtsmasker, terwijl het bij de vrouwtjes grijsachtig of wit is maar kleiner dan die van mannen.
Ecletus
Bij de ecletussoort is het verschil tussen mannetje en vrouwtje radicaal De mannetjes hebben een zeer intense groene kleur en de snavel van deze papegaai heeft een geeloranje tint. De vrouwtjes hebben een prachtige combinatie van rode en blauwe kleuren. Zijn snavel is zwart.
Parkieten
Onder parkieten wordt seksueel dimorfisme gezien in de wasachtige. De wasachtige is de neus, dat wil zeggen, het vlezige gebied waaruit de snavel van de vogel tevoorschijn komt.
De cereus van gewone mannetjes is donkerblauw. Als het mannetje ino is, is zijn wasachtige roze of lila. De wasachtige van vrouwtjes is lichtblauw en wordt bruin als ze krols worden. Jonge parkieten, zowel mannetjes als vrouwtjes, hebben een witte wasachtige kleur.
Onder de Australische parkieten is er de soort: prachtige parkiet die wel een duidelijk teken van geslachtsdimorfisme vertoont, aangezien de vrouwtjes de scharlaken streep die de mannetjes op hun borst dragen.
Kramer's papegaaien
Er zijn twee soorten Kramer's Parrot: de Collared Parrot of de Alexandrine Parrot. Bij beide is het geslachtsdimorfisme duidelijk, aangezien het mannetje een soort van kenmerkende zwarte kraag vertoont en het vrouwtje niet.
Het is bekend dat deze soort dagelijks moet worden behandeld en voortdurend moet worden verrijkt met zijn omgeving en activiteiten, anders kunnen ze aan ernstige stress lijden. Ze kunnen tot 250 verschillende woorden begrijpen, misschien daarom is het gebrek aan stimulatie zo schadelijk voor deze soort.
Witvoorhoofdpapegaai
De witvoorhoofdpapegaai of parkiet heeft een gebied op zijn vleugels waar hij verschillen vertoont tussen mannetjes en vrouwtjes. Dit alar-gebied wordt alula genoemd en bevindt zich in het voorste deel van de vleugel waar het benige gewricht zich bevindt.
Het mannetje Witvoorhoofdpapegaai onderscheidt zich van zijn vrouwtje door het feit dat het felrode veren op de alula heeft die het vrouwtje niet heeft, of er nauwelijks naar verwijst.
Australische papegaaien
In Australië is er een grote verscheidenheid aan papegaaien, elk kostbaarder. Bij sommige soorten zijn de verschillen tussen mannetjes en vrouwtjes duidelijk. Hieronder presenteren we enkele soorten met duidelijk seksueel dimorfisme.
- Superb Parrot: Bij deze soort mist het vrouwtje de rode en gele kleuren op haar gezicht en keel die het mannetje heeft.
- Australian King Parrot: Vrouwtjes hebben een groen gezicht, hoofd en keel, terwijl mannetjes groene delen hebben. Ze zijn rood. Jonge exemplaren krijgen hun definitieve kleuren pas als ze drie jaar oud zijn.
Afbeelding van prachtige papegaaien:
Alternatieve differentiatiemethoden
De meeste papegaaiensoorten vertonen geen seksueel dimorfisme, in tegenstelling tot de hierboven getoonde. Het onderscheid tussen hen kan ingewikkeld zijn als we niet gewend zijn aan de specifieke soort. Daarom wenden veel mensen zich tot hobbyisten om het geslacht van hun vogel te weten te komen.
Met palpatie kunnen we het mannetje identificeren door een knobbel in het bekkengebied te ontwikkelen, terwijl de vrouwtjes een afgeplat gebied hebben. Een andere van de meest voorkomende tests is de ADN, maar deze is wat duur.
Het leggen van eieren laat duidelijk zien dat de vogel een vrouwtje is en tot slot raden we je aan laat je niet leiden door het karakteromdat het zeer variabel kan zijn.
