Het wilde zwijn heeft de wetenschappelijke naam Sus scrofa en is een zoogdier dat behoort tot de familie Suidae, die het deelt met varkens en overeenkomt met het geslacht Sus. Wilde zwijnen komen oorspronkelijk uit Europa, Azië en sommige delen van Afrika. Ze zijn echter ook geïntroduceerd in verschillende landen van Amerika, in Australië en verschillende eilanden op de planeet.
Helaas zijn ze, gezien hun hoge voortplantingsvermogen, een invasieve en schadelijke exoten geworden, aangezien ze ernstige bodemproblemen veroorzaken op zoek naar zijn voedsel, wat de ontwikkeling van gewassen beïnvloedt, en aan de andere kant beschadigt het bepaalde plantages door zich ervan of hun zaden te voeden. Deze keer willen we je op onze site wat ideeën geven over hoe je wilde zwijnen verjaagt, dus we nodigen je uit om door te gaan met het lezen van dit interessante en leerzame artikel.
Kenmerken van wilde zwijnen
Wilde zwijnen zijn een sociale groep, die bestaat uit een matriarchale structuur, die erin slaagt zich in aanzienlijke gebieden te verplaatsen, behalve wanneer de vrouwtjes ze zijn aan het brouwen Tijdens deze bewegingen zijn ze actief op zoek naar voedsel, dat voornamelijk uit plantaardig materiaal bestaat. Ze zijn echter ook opportunistisch, dus ze kunnen bepaalde soorten ongewervelde dieren (insecten en rivierkreeften) en sommige soorten gewervelde dieren (amfibieën en kleine zoogdieren) consumeren.
Beren en bepaalde dieren die ze voeden, worden in de grond begraven, en wilde zwijnen zijn uitstekende wortelers, dat wil zeggen, ze verwijderen de grond met hun snuit om aan hun voedsel te komen. Deze bewortelingsprocedure zorgt ervoor dat de grond onbedekt of onbeschermd blijft vanwege de veroorzaakte erosie en beïnvloedt de groei van bepaalde plantensoorten. Aan de andere kant, door grote hoeveelheden zaden te consumeren, verminderen ze de groei van gewassen, wat schade veroorzaakt aan bepaalde plantages van menselijk belang.
Wilde zwijnen hebben over het algemeen een wijdverspreide populatie en vertonen in sommige gevallen tekenen dat ze zullen blijven groeien. Hun hoge reproductievermogen is te danken aan drie aspecten: ze zijn vroeg geslachtsrijp, ze hebben een relatief korte draagtijd en een hoog gemiddeld aantal nakomelingen, zodat de beschreven schadelijke effecten op plantages worden veroorzaakt door een aanzienlijk bedrag en op terugkerende basis vanwege deze dieren.
Het is bewezen dat gebieden met voldoende voedsel, zoals eikels en andere bosvruchten, een positief effect hebben op de voortplanting van wilde zwijnen, wat resulteert in meer drachtige vrouwtjes en dus grotere nakomelingen per nest. Integendeel, in tijden van droogte is de reproductieve handeling voornamelijk beperkt tot de leidende vrouwtjes.
Geluiden en echo's om wilde zwijnen weg te jagen
Wilde zwijnen hebben niet zo'n goed gezichtsvermogen, hoewel ze wel een goed reukvermogen hebben en vooral een uitstekend hoorsysteemIn die zin kan de installatie van een geluidsspeler met luidsprekers heel handig zijn in grote gebieden die worden geschaad door de aanwezigheid van deze dieren.
Geluiden of zwijnenschrikalarm kan bestaan uit:
- Blaffen van jachthonden.
- Geweerschoten.
- Noodoproepen van een zwijn zelf
- Mensen praten met een luide stem.
Omdat ze nogal gevoelig zijn voor geluiden, kunnen al deze opnames ze bang maken en ze uiteindelijk wegjagen. Het is belangrijk dat deze apparaten de geselecteerde geluiden automatisch en zo nu en dan afspelen.
Als u wilt, vindt u echter ook ultrasone apparatuur op de markt om wilde zwijnen weg te jagen, hoewel als u op zoek bent naar een krachtig apparaat, dit een beetje duur kan zijn.
Fysieke insectenwerende middelen voor beren
In gebieden die niet zo groot zijn, fysieke barrières kunnen worden gebruikt om te voorkomen dat wilde zwijnen de te beschermen ruimte betreden, dus de installatie van hekken kan in deze gevallen zeer effectief zijn om de toegang van deze dieren te voorkomen.
Het is belangrijk om in gedachten te houden dat omheiningen resistent moeten zijn en gemaakt moeten zijn van een materiaal dat bestand is tegen omgevingscondities, zodat deze optie is duurzaam en wordt in de loop van de tijd onderhouden.
Zelfgemaakte insectenwerende middelen voor wilde zwijnen
Zoals we al zeiden, hebben wilde zwijnen een vrij gevoelig reukvermogen, dus we kunnen zelfgemaakte insectenwerende middelen met onaangename geuren voor wilde zwijnen bereiden. Een daarvan is menselijke geur, die ze snel verdrijft, dus een effectieve manier om ze weg te jagen kan zijn mensenhaar verzamelenin een kapperszaak en verspreid ze over de gebieden waar ze gewoonlijk komen.
Een andere optie is om een zelfgemaakt afweermiddel voor wilde zwijnen te formuleren op basis van voedsel dat onaangenaam voor ze is Omdat ze een heel goed geheugen hebben, elke keer dat ze dat voedsel ruiken, zullen ze het associëren met de slechte smaak, en dat zal ze wegjagen. Om dit te bereiken, kan een graansoort worden gemengd met een soort dierlijke olie, zoals visolie, waarna kleine kroketten worden gevormd en verspreid in de gebieden waar wilde zwijnen gewoonlijk binnenkomen of rond de gewassen om de consumptie van het preparaat aan te moedigen voordat ze naar de de plantage.
Er is ook gemeld dat wilde zwijnen plaatsen vermijden waar ze de geur van dieren waarnemen, zoals honden of wolven, dus in gebieden van weinig lengte, het hebben van honden en ze in de omgeving laten plassen kan deze dieren afschrikken.
Beren hebben in sommige gebieden gekruist met gedomesticeerde varkens, vooral de mannetjes, aangezien de vrouwtjes de varkens mijden, wat aanleiding gaf tot hybriden zoals het varken die een deel van het eerder genoemde probleem hebben vergroot. Er moet echter één belangrijk aspect in gedachten worden gehouden, namelijk dat deze dieren hun voortplanting en onderhoud zoeken zoals elke andere soort.
In het verleden werden wilde zwijnen zwaar onder druk gezet door jacht en versnippering van hun leefgebied, waardoor ze uiteindelijk uit hun natuurlijke leefgebieden werden verdreven. In die zin zijn wij mensen vaak verantwoordelijk voor het veranderen van de populatiegewoonten van soorten, en als ze ons problemen bezorgen, proberen we hun groei te beheersen met dodelijke of onethische strategieën. Daarom, als wij degenen zijn die het probleem hebben veroorzaakt, moeten we zoeken naar niet-agressieve oplossingen en niet schadelijk voor dieren, wat nu mogelijk is dankzij de vooruitgang van wetenschap.
