De antiblafhalsband voor honden is een veelgebruikt en veelgebruikt hulpmiddel, maar voordat u het aanschaft, is het essentieel om weten waar het echt voor is, hoe het werkt en welke bijwerkingen het gebruik ervan bij honden kan veroorzaken. Heb je het advies gekregen om het te gebruiken? Wil je meer weten over de potentie of effectiviteit?
In dit artikel op onze site leggen we uit of de antiblafband goed is of juist wel een hulpmiddel dat we moeten vermijden in onderwijs en opleiding, allemaal gebaseerd op wetenschappelijke studies divers en onafhankelijk van elkaar en dat je zal helpen je vragen objectief te beantwoorden, blijf lezen:
Elektrische halsband voor honden (of trainingshalsband)
Wat veel eigenaren kennen als een "anti-blafhalsband" is eigenlijk een " elektrische halsband", ook wel een "trainingshalsband" genoemd ". Het bestaat in feite uit een verstelbare halsband met een apparaat dat elektrische en/of vibrerende stimuli afgeeft De intensiteit varieert afhankelijk van het specifieke model, maar is over het algemeen ongeveer 6 volt.
Deze tool is erg handig bij het opvoeden en trainen van een dove hond, omdat de trilmodus ons in staat stelt de aandacht te trekken van de hond om bepaalde gehoorzaamheidscommando's te vragen of aan te leren. Er is echter nog een andere functionaliteit die bestaat uit het automatisch afgeven van elektrische schokken wanneer de hond blaft of de perimeter verlaat. Evenzo kan de tutor een gedrag ook handmatig downloaden.
Maar hoe werkt het? Dit hulpmiddel maakt gebruik van de positieve straf, dat wil zeggen dat het een afkeer uitlokt wanneer de hond bepaald gedrag vertoont, met als doel het te stoppen. Het gebruikt ook de negatieve bekrachtiging, dat wil zeggen dat de aversieve houding wordt gehandhaafd totdat de hond stopt met het vertonen van dit gedrag. Beide technieken, gebaseerd op klassieke conditionering, worden echter niet geschikt geacht voor positieve opvoeding, naast het feit dat ze bepaalde problemen kunnen veroorzaken, die we in de volgende paragraaf zullen bespreken.
Bijwerkingen van de blafband
Verschillende landen hebben gereguleerd of beperkt het gebruik van elektrische halsbanden voor honden vanwege verschillende onderzoeken die waarschuwen voor hun mogelijke bijwerkingen die compromitteren het welzijn van de hond. Sommige ervan zijn:
- Het is niet mogelijk om de intensiteit te regelen: de vochtigheidsgraad, het type haar of het vetgeh alte wijzigen de intensiteit van de kraag van training Als het te hoog is, kan het pijn, angst, fobieën of een agressieve reactie veroorzaken. Omgekeerd kan een te lage intensiteit leiden tot gewenning. In dit geval zal de hond wennen aan de pijn en zal het gedrag aanhouden.
- Stress kan ertoe leiden dat een hond niet leert: Wanneer een hond veel stress en angst ervaart, kan hij niet goed leren. Het is ook waarschijnlijk dat deze toestand chronisch wordt, voortdurend verandert en kwetsbaarder is voor andere gedragsproblemen. Sommigen van hen zijn stereotypen (repetitieve bewegingen) of remmingen.
- Er kan een onjuiste associatie optreden: Het doel van deze tool is om het aversieve te associëren met het uitgevoerde negatieve gedrag, vooral wanneer de timing niet adequaat is, kan de hond de elektrische stimulus met alles associëren, inclusief de voogd zelf. Juist om deze reden kan een onervaren baasje ernstige gevolgen hebben bij de hond. Opnieuw praten we over angst, fobieën en agressiviteit.
- Het risico op misbruik is erg hoog: Opvoeding en training zijn processen die veel geduld vergen, in feite gaan de meeste eigenaren door momenten van frustratie. Dit moedigt ons juist aan om deze tool te misbruiken.
- Veroorzaakt gezondheidsproblemen: De antiblafband stimuleert het ontstaan van bepaalde fysiologische risico's, zoals een overmatige toename van speekselcortisol en de hartslagfrequentie, wat tot shock kan leiden. In de meest ernstige gevallen spreken we ook van fysieke brandwonden die leiden tot huidnecrose.
- Schaadt de band tussen hond en geleider: In vergelijking met andere methoden vermindert het gebruik van positieve straf en negatieve bekrachtiging de kwaliteit van de relatie tussen de hond en zijn eigenaar, naast het bevorderen van de mogelijke schijn van gedragsproblemen jegens hem.
- Er zijn geen studies die de effectiviteit ervan ondersteunen: in vergelijking met andere trainingstechnieken die vriendelijker zijn voor de hond, die prioriteit geven aan het gebruik van positieve bekrachtiging (de hond belonen na positief gedrag) en negatieve straf (een aangename stimulus verwijderen na negatief gedrag), is het gebruik van elektrische halsbanden niet effectiever.
Veel mensen kijken naar deze tool voor een "gemakkelijke oplossing" om een einde te maken aan een gedragsprobleem, zonder zich ervan bewust te zijn dat juist het gebruik ervan nieuwe gedragsproblemen kan veroorzaken. Bovendien verwaarlozen ze het belang van het begrijpen van de reden voor het geblaf en de juiste manier om ermee om te gaan.
Hoe voorkom je dat een hond blaft?
We moeten blaffen begrijpen als een van de vele vormen van hondencommunicatie, en niet alle soorten blaffen zijn hetzelfde en hebben dezelfde betekenis. Sommigen kunnen alert zijn in de aanwezigheid van vreemden, terwijl anderen zullen verschijnen als ze alleen worden gelaten, als een manier om hun angst te uiten. Om dit probleem op te lossen, moeten we uitvinden waarom onze hond blaft en alleen dan kunnen we aan het werk gaan, waarbij altijd prioriteit wordt gegeven aan positief onderwijs.
Het is zeer aan te raden om een professionele adviseur te bezoeken, zoals een dierenarts gespecialiseerd in ethologie, die ons zal helpen de oorzaak te achterhalen, maar Daarnaast zal hij ons rijrichtlijnen geven en ons helpen met gedragsveranderingssessies. In ieder geval moeten we geen richtlijnen toepassen die niet specifiek voor ons geval zijn voorgeschreven, omdat we dan het risico lopen de situatie te verergeren.
Terwijl we wachten op het bezoek van de specialist, kunnen we enkele basisadviezen volgen om te voorkomen dat een hond blaft, en om de kwaliteit van leven van de hond op verschillende manieren te verbeteren: meer wandelingen maken, werken aan basisgehoorzaamheid, meer fysieke en mentale spelletjes doen, enz.
Andere methoden die niet worden aanbevolen om blaffen te voorkomen
Om af te sluiten willen we nog andere technieken met u delen die ook niet worden aanbevolen:
- Lichamelijke straffen gebruiken: Sommige mensen gebruiken fysieke straffen om te stoppen met blaffen. We hebben het echter nog steeds over een positieve straf die opnieuw angst, fobieën, agressiviteit kan veroorzaken en de band met de tutor kan verbreken. De mogelijke negatieve effecten zijn daarom dezelfde die we hebben uitgelegd over de trainingshalsbanden.
- Gebruik van de muilkorf in huis: de muilkorf is een hulpmiddel dat niet langer dan 60 minuten mag worden gebruikt bij honden die het hebben naar behoren gewerkt. Behalve dat het ze ongemak bezorgt, lost het het probleem niet op, dus het is niet aan te raden.
- Bocal Cords Removal: Deze chirurgische procedure omvat het verwijderen van een deel van het weefsel van de stembanden van de hond. Wanneer de hond herstelt van de operatie, kan hij nog steeds blaffen, maar het volume is veel lager omdat hij minder weefsel heeft om de akoestische trillingen te creëren. We kunnen gedragsproblemen veroorzaken en nogmaals, we lossen de oorzaak van het geblaf niet op. We kunnen ook gezondheidsproblemen veroorzaken.
Nogmaals benadrukken we het belang van naar een professional gaan om de onderliggende oorzaak te ontdekken die het blaffen van de hond veroorzaakt, en alleen door de richtlijnen van een specialist, ga aan de slag om het op te lossen. Het is een proces dat geduld en inspanning vereist, maar op de lange termijn positiever en effectiever zal zijn.
Bibliografie
- ELEKTRONISCHE TRAININGSAPPARATEN: ESVCE POSITIEVERKLARING. 2019, van de website van de European Society of Veterinary Clinical Ethology:
- Polsky, R. H. (1994). Elektronische schokkragen: zijn ze de risico's waard? Tijdschrift van de American Animal Hospital Association, 30(5), 463-468.
- Christiansen, F. O., Bakken, M., & Braastad, B. O. (2001). Gedragsveranderingen en aversieve conditionering bij jachthonden door de tweedejaars confrontatie met gedomesticeerde schapen. Toegepaste diergedragswetenschap, 72(2), 131-143.
- Lindsay, S. R. (red.). (2013). Handboek van toegepast hondengedrag en training, procedures en protocollen (Vol. 3). John Wiley & zonen.
- Schilder, M. B., & van der Borg, J. A. (2004). Honden trainen met behulp van de schokhalsband: gedragseffecten op korte en lange termijn. Toegepaste diergedragswetenschap, 85(3-4), 319-334.
- Schalke, E., Stichnoth, J., Ott, S., & Jones-Baade, R. (2007). Klinische symptomen veroorzaakt door het gebruik van elektrische trainingshalsbanden bij honden in alledaagse situaties. Toegepaste diergedragswetenschap, 105(4), 369-380.
- Blackwell, E., & Casey, R. Het gebruik van schokkragen en hun impact op het welzijn van honden.
- Polsky, R. (2000). Kan agressie bij honden worden uitgelokt door het gebruik van elektronische insluitingssystemen voor huisdieren? Journal of Applied Animal Welfare Science, 3(4), 345-357.
- Salgirli, Y., Schalke, E., Boehm, I., & Hackbarth, H. (2012). Vergelijking van leereffecten en stress tussen 3 verschillende trainingsmethoden (elektronische trainingshalsband, knijphalsband en stopsignaal) bij Belgische Mechelse herderpolitiehonden. Revue De Medecine Veterinaire, 163, 530-535.
- Blackwell, E. J., Bolster, C., Richards, G., Loftus, B. A., & Casey, R. A. (2012). Het gebruik van elektronische halsbanden voor het trainen van gedomesticeerde honden: geschatte prevalentie, redenen en risicofactoren voor gebruik, en door de eigenaar ervaren succes in vergelijking met andere trainingsmethoden. BMC Veterinair Onderzoek, 8(1), 93.
- Beerda, B., Schilder, M. B., van Hooff, J. A., de Vries, H. W., & Mol, J. A. (1998). Gedrags-, speekselcortisol- en hartslagreacties op verschillende soorten stimuli bij honden. Toegepaste diergedragswetenschap, 58(3-4), 365-381.
- Herron, M. E., Shofer, F. S., & Reisner, I. R. (2009). Onderzoek naar het gebruik en de resultaten van confronterende en niet-confronterende trainingsmethoden bij honden die eigendom zijn van klanten en die ongewenst gedrag vertonen. Toegepaste diergedragswetenschap, 117(1-2), 47-54.
- Arhant, C., Bubna-Lettitz, H., Bartels, A., Futschik, A., & Troxler, J. (2010). Gedrag van kleinere en grotere honden: effecten van trainingsmethoden, inconsistentie in het gedrag van de eigenaar en mate van betrokkenheid bij activiteiten met de hond. Toegepaste diergedragswetenschap, 123(3-4), 131-142.
- Deldalle, S., & Gaunet, F. (2014). Effecten van 2 trainingsmethoden op stressgerelateerd gedrag van de hond (Canis familiaris) en op de hond-eigenaar relatie. Journal of Veterinary Behavior: klinische toepassingen en onderzoek, 9(2), 58-65.
- Haverbeke, A., Laporte, B., Depiereux, E., Giffroy, J. M., & Diederich, C. (2008). Trainingsmethoden van militaire hondengeleiders en hun effecten op de prestaties van het team. Toegepaste diergedragswetenschap, 113(1-3), 110-122.
- Hiby, E. F., Rooney, N. J., & Bradshaw, J. W. S. (2004). Trainingsmethoden voor honden: hun gebruik, effectiviteit en interactie met gedrag en welzijn. DIERENWELZIJN-POTTERS BAR THEN WHEATHAMPSTEAD -, 13(1), 63-70.
- Cooper, JJ, Cracknell, N., Hardiman, J., Wright, H., & Mills, D. (2014). De gevolgen voor het welzijn en de effectiviteit van het trainen van honden met elektronische trainingshalsbanden op afstand in vergelijking met op beloning gebaseerde training. PLoS één, 9(9), e102722.
- Starinsky, N. S., Lord, L. K., & Herron, M. E. (2017). Ontsnappingspercentages en bijtgeschiedenis van honden die beperkt zijn tot het eigendom van hun eigenaar door het gebruik van verschillende inperkingsmethoden. Tijdschrift van de American Veterinary Medical Association, 250(3), 297-302.
