Als je in de ogen van je beste vriend kijkt, kun je toch niet ontkennen dat honden gevoelens hebben? In ons dagelijks leven bouwen we een band van wederzijdse vriendschap en vertrouwen op met onze harige. Elk gedeeld moment lijkt het bewijs te zijn dat honden in staat zijn om verschillende emoties te ervaren en deze uit te drukken door middel van hun lichaamstaal of hun verschillende vocalisaties.
Als voogden leren we de gezichtsuitdrukkingen, houdingen en gedragingen van onze harige te interpreteren om met hen te communiceren, en na verloop van tijd identificeren we snel wanneer onze honden blij, verdrietig, bang zijn of proberen te vragen ons iets. Maar, Betekent dit dat honden gevoelens en rede hebben? Of zijn wij degenen die de neiging hebben om onze gevoelens in onze honden weer te geven, door ze kenmerken en vermogens van zijn te geven menselijk?
In dit artikel op onze site leggen we uit wat de wetenschap zegt over de gevoelens van honden tegenover mensen, andere honden en dieren. Blijf lezen om de emoties en gevoelens van honden te ontdekken!
Hebben dieren gevoelens?
Vooruitgang in wetenschap en technologie hebben ons in staat gesteld te identificeren dat verschillende dieren, voornamelijk zoogdieren, basisemoties ervaren op een vergelijkbare manier als de mensen. Dit komt omdat ze dezelfde hersenstructuren hebben als wij en emoties verwerken in zeer diepe hersengebieden die het limbische systeem vormen.
Emoties worden opgevat als een breed scala aan hormonale en neurochemische reacties die verband houden met het limbische systeem van de hersenen en die vatbaar zijn voor een individu om op een bepaalde manier te reageren wanneer hij met zijn zintuigen waarneemt en interpreteert door middel van neuronale activiteit bepaalde externe stimulus. Dit interpretatieproces stelt zowel mensen als veel diersoorten in staat om emoties op verschillende manieren te ervaren.
Als we dieren in hun leefomgeving of onze hond thuis observeren, zullen we duidelijk zien dat ze heel anders reageren op positieve emoties, zoals vreugde, dan op negatieve, zoals angst. Het is ook duidelijk dat dieren voelende wezens zijn, die affectieve banden kunnen ontwikkelen met zowel mensen als andere dieren, en ook het slachtoffer kunnen onderworpen aan een negatieve omgeving, misbruik of verwaarlozing.
Maar is dit genoeg om te zeggen dat dieren gevoelens hebben? Vervolgens zullen we het verschil tussen emoties en gevoelens beter in wetenschappelijke termen uitleggen, waarbij we ons concentreren op de belangrijkste vraag voor dit artikel, namelijk of honden gevoelens hebben.
Wetenschappelijk gezien, hebben honden gevoelens?
Veel mensen vragen zich af of honden gevoelens of instincten hebben, maar de waarheid is dat het twee heel verschillende dingen zijn. Instinct kan op een zeer korte en vereenvoudigde manier worden gedefinieerd als de natuurlijke en aangeboren motor die een levend wezen ertoe brengt om op verschillende stimuli te reageren. Het is iets inherent aan de aard van dieren, dat van generatie op generatie wordt overgedragen via genen, zoals een adaptief vermogen waardoor ze kunnen overleven.
Ondanks dat ze een lang proces van domesticatie hebben ondergaan, behouden honden ook verschillende instinctieve gedragingen, zoals het hiërarchische instinct (ook bekend als "pakinstinct"), het jachtinstinct en de "gewoonte" om te wijzen. Maar dit betekent niet dat ze niet in staat zijn om verschillende emoties te voelen of te ervaren. Instinct is een inherent onderdeel van de hondennatuur, en het vermogen om emoties of gevoelens te hebben wordt niet uitgeschakeld door het behoud van instinct. Mensen houden zelf ook bepaalde gedragingen vast die verband houden met het overlevingsinstinct, dat kan worden beschouwd als het meest basale en fundamentele instinct van alle soorten.
Dus, hebben honden gevoelens? Niet helemaal. Laten we in delen gaan om beter te begrijpen waarom de bewering dat honden gevoelens hebben zo onvolledig is:
Zoals we eerder zagen, hebben honden (en veel andere dieren) emoties en ervaren ze deze op vrijwel dezelfde manier als mensen. Een van de belangrijkste studies voor deze ontdekking werd uitgevoerd door de neurowetenschapper Gregory Berns, van Emory University, die heeft besloten verschillende honden te trainen om ze worden aangepast aan de MRI-machine (functionele magnetische resonantie beeldvorming), waarmee beelden van hersenactiviteit kunnen worden verkregen. Waarom kunnen we niet zeggen dat honden gevoelens hebben?
Nou, omdat de psychologie traditioneel onderscheid maakt tussen emoties en gevoelens Zoals we hebben gezien, bestaan emoties in wezen uit neurale, chemische en hormonen die het individu vatbaar maken om op een bepaalde manier te handelen wanneer het wordt geconfronteerd met een bepaalde stimulus. Vreugde is bijvoorbeeld een emotie die de hond kan doen glimlachen als reactie op de komst van zijn voogd thuis.
Op hun beurt worden gevoelens ook geassocieerd met het limbisch systeem, maar een bewuste evaluatie met zich meebrengen, naast een spontane aanleg voor bepaalde antwoorden. Het is niet mogelijk om te denken aan afgevlakte gevoelens van emoties, omdat ze precies zouden voortkomen uit een bewuste en algemene reflectie op emoties, voornamelijk rekening houdend met de subjectieve ervaring van elk individu (hoe elk individu zijn eigen emoties ervaart).
Dus het grootste probleem dat we momenteel hebben als we zeggen dat dieren gevoelens hebben (inclusief honden), is dat onze kennis over hun cognitieve systeem heeft nog niet bevestigd dat ze bewust nadenken over hun eigen emoties. Met andere woorden, we hebben nog steeds geen wetenschappelijk bewijs om aan te tonen dat honden en andere dieren in staat zijn om de specifieke emoties die ze ervaren in bepaalde contexten te verbinden met complexe gedachten over deze ervaring.
Laten we zeggen dat om te bevestigen dat honden zowel gevoelens als emoties hebben, je harige in staat moet zijn om na te denken over de vreugde die hij voelt wanneer hij je thuis ziet komen, te concluderen dat zijn spontane reactie van krachtig kwispelen of glimlachen te wijten is aan zijn genegenheid voor jou. Maar tot op de dag van vandaag hebben wetenschap en technologie ons nog niet in staat gesteld om dit soort complex en reflectief denken bij honden aan te tonen.
Dus hoewel we weten dat dieren en honden emoties hebben, kunnen we nog steeds niet met enige wetenschappelijke basis zeggen dat ze ook gevoelens hebben. En ook om deze reden Honden worden niet geacht zich schuldig te voelen, omdat ze, om zich schuldig te voelen, moeten nadenken over iets dat ze hebben gedaan dat als negatief of ongewenst wordt beschouwd in hun onze cultuur.
Voelen honden liefde?
Het lichaam van honden genereert ook oxytocine, beter bekend als het "liefdeshormoon" Een andere geweldige observatie van het bovengenoemde onderzoek van Dr. Berns was dat de meest positieve neurale respons bij alle honden is opgetreden wanneer ze de geur van hun 'favoriete mens' hebben waargenomen. , stimuleert een hersengebied dat bekend staat als de nucleus caudatus en wordt geassocieerd met liefde bij zowel honden als mensen.
Wanneer de hond de geur van zijn baasje waarneemt en dus ook van zijn huis, leidt dit tot een toename van de productie en afscheiding van oxytocine, waardoor onze harige honden er zo uitzienblij en opgewonden wanneer ze ons zien of goede tijden met ons delen.
Bovendien heeft een studie uitgevoerd door psycholoog Andrea Beetz aangetoond dat honden en mensen een zeer vergelijkbare toename van oxytocinespiegels ervaren na een sessie van ongeveer tien minuten strelen en verwennen. Dus ze begrijpen allebei de voordelen van deze interactie en vinden het leuk om in het gezelschap te zijn van degenen die het goed doen, net als wij.
Maar naast het af en toe ervaren van opwinding of een gevoel van welzijn wanneer ze bij hun verzorgers zijn, hebben honden ook een geweldig affectief geheugen, wat ook wordt geassocieerd met hun goed ontwikkelde zintuigen. Daarom kan een hond heel blij zijn om een persoon of een andere hond te ontmoeten, zelfs als er maanden of jaren zijn verstreken sinds de laatste keer dat ze elkaar hebben gezien.
Honden uiten logischerwijs hun genegenheid niet op dezelfde manier als wij, aangezien hun sociale gedrag en hun taal volgens verschillende codes zijn georiënteerd. Daarom voelt uw hond zich waarschijnlijk niet prettig in een knuffel, maar toont hij zijn genegenheid volledig spontaan vooral door zijn onvoorwaardelijke loyaliteit
