Canine melanoom is een tumor die ontstaat uit melanocyten. Het treft meestal oudere honden en gepigmenteerde rassen. In tegenstelling tot andere tumoren is de prognose van melanomen sterk verbonden met hun locatie. Dus melanomen in de mond, nagels en vingers hebben een slechtere prognose dan melanomen op het hoofd of de voorpoten.
Als je meer wilt weten over melanoom bij honden, mag je het volgende artikel op onze site niet missen, waarin we uitleggen de belangrijkste symptomen, diagnose en behandeling.
Wat is melanoom bij honden?
Canine melanoom is een neoplasma dat zijn oorsprong vindt in melanocyten, cellen die aanwezig zijn in de epidermis en in de haarzakjes die verantwoordelijk zijn voor de synthese melanine. Deze tumoren kunnen de epidermis en dermis omvatten, of alleen de dermis, en kunnen in grootte variëren van millimeters tot 10 centimeter in diameter.
Ze komen meestal voor bij oudere honden (de gemiddelde leeftijd ligt tussen 9 en 11 jaar), zonder geslachtsvoorkeur, maar er is wel een rasvoorkeur.
Soorten melanomen bij honden
Melanomen kunnen worden geclassificeerd op basis van verschillende criteria:
- Maligniteit.
- Aan- of afwezigheid van melanine.
- Plaats.
Afhankelijk van de mate van maligniteit
Melanomen kunnen worden ingedeeld op basis van hun mate van maligniteit in:
- Goedaardige melanomen: verantwoordelijk voor 3-4% van de huidtumoren bij honden.
- Maligne melanomen: Ze zijn verantwoordelijk voor 0,8-2% van de huidtumoren bij honden, dus ze komen minder vaak voor dan goedaardige melanomen.
Volgens de aan- of afwezigheid van melanine
Afhankelijk van het al dan niet vertonen van melaninepigmentatie, kunnen melanomen zich voordoen als:
- Pigmentloze of amelanotische vorm: 20% van de melanomen heeft een gebrek aan melanine, wat de histopathologische diagnose bemoeilijkt.
- Gepigmenteerde vorm: de overige 80% van de melanomen hebben melanine.
Afhankelijk van de locatie
Afhankelijk van hun locatie worden ze geclassificeerd als melanomen:
- Mondeling: in de mondholte, inclusief de tong, lippen en gingivale mucosa. Orale melanomen bij honden komen het meest voor.
- Nasaal: In de neusholte. Ze zijn zeer zeldzaam bij honden.
- Intraoculars: in het oog.
- Nagels: op de nagels.
- Digitaal: op de vingers.
- Mucocutaan: op de overgangen tussen de huid en de slijmvliezen (oraal, nasaal, genitaal, enz.).
- Cutaan: in het huidstelsel in het algemeen.
De prognose bij melanomen wordt sterk bepaald door hun locatie. Dus melanomen op het hoofd (behalve de mond) en op de voorpoten zijn waarschijnlijker goedaardig en hebben daarom een betere prognostische waarde. Integendeel, melanomen in de mond en de mucocutane overgang, in de nagels en in de vingers hebben de slechtste prognose. Specifiek, oraal melanoom is een zeer snelgroeiende tumor met een groot metastatisch vermogen.
Symptomen van melanoom bij honden
Het uiterlijk van melanomen verschilt afhankelijk van de mate van maligniteit. In deze betekenis:
- goedaardige melanomen meestal aanwezig als cutane nodulaire formaties, goed gelegen, klein, gepigmenteerd en niet gehecht aan diepe vlakken. Ze hebben meestal een knopachtig uiterlijk en groeien erg langzaam.
- De kwaadaardige melanomen bevinden zich meestal op slijmvliezen, mucocutane overgangen, vingers en nagels Over het algemeen hebben ze een sneller groeipatroon en tasten ze diepere weefsels aan. Macroscopisch kunnen het sterk gepigmenteerde structuren zijn (donkerbruin of zwart van kleur) of knobbeltjes zonder pigmentatie (roze van kleur).
De klinische symptomen van melanoom bij honden hangen af van het getroffen gebied:
- orale melanomen blijven in het begin meestal onopgemerkt, hoewel ptyalisme (speekselvloed), halitose, bloedend tandvlees kan worden waargenomen tijdens het groeien, moeite met kauwen of slikken, en gewichtsverlies.
- Bij neusmelanomen is het gebruikelijk om eenzijdige loopneus waar te nemen.
- Intraoculaire melanomen kan glaucoom (verhoogde oogdruk), uveïtis (ontsteking van de uvea – iris, corpus ciliare en choroïden) veroorzaken, hyphema (aanwezigheid van bloed in de voorste oogkamer), cornea-oedeem, epiphora (continue tranenvloed) en conjunctivale hyperemie (roodheid van de sclera).
- Digitale of nagelmelanomen (respectievelijk op de vinger of nagel) kunnen zich uitbreiden naar de vingerkootjes en osteolytische laesies produceren die duidelijk zichtbaar zijn door radiografie. Bovendien kan er nagelverlies optreden.
- Bij cutane melanomen kan alleen de aanwezigheid van een stevige knobbel worden waargenomen, hoewel er af en toe bloedende zweren kunnen optreden die niet genezen. Wanneer de wond een secundaire bacteriële infectie heeft, verschijnt vaak pruritus (jeuk) in het getroffen gebied.
Maligne melanomen die metastaseren kunnen zeer verschillende klinische symptomen veroorzaken, afhankelijk van de aangetaste organen. De long is meestal het orgaan dat het meest wordt aangetast door metastasen.
Diagnose van melanoom bij honden
De diagnose van melanoom bij honden is gebaseerd op de volgende punten:
- Klinische diagnose: inclusief de klinische geschiedenis (blessures, klinische symptomen en hun evolutie) en volledig onderzoek van de patiënt, met speciale aandacht voor huidlaesies en palpatie van regionale lymfeklieren.
- Cytologie: Melanocyten met een variabele hoeveelheid gepigmenteerde korrels worden waargenomen. Cytologie maakt een benadering van diagnose mogelijk, maar het is niet voldoende om de mate van maligniteit van de tumor te differentiëren, waarvoor een histopathologische diagnose door middel van biopsie noodzakelijk is.
- Histopathologie: door biopsie. De histopathologische diagnose vertelt ons de exacte oorsprong van de tumor, de mate van maligniteit, de mitotische index, de invasieve kenmerken en de kenmerken van het stroma.
- Immunohistochemie: Hoewel het een nuttige techniek is voor de diagnose van melanomen bij honden, is het niet absoluut specifiek, dus het is altijd een must geassocieerd zijn met histopathologie.
- Fijne naaldaspiratie (FNA) van regionale knooppunten: zelfs als de regionale knooppunten niet vergroot zijn bij palpatie, is een fijne waterpunctie noodzakelijk om de aanwezigheid van schildwachtkliermetastasen (regionale metastasen) uit te sluiten.
- CAT: het is de meest aangewezen methode om de aanwezigheid van metastasen op afstand, vooral longmetastasen, te bestuderen. Om diagnostische fouten te minimaliseren, is het bovendien raadzaam om lymfeklierpunctie te combineren met CT om ervoor te zorgen dat er geen regionale metastasen in de klieren zijn.
Prognose van melanoom bij honden
Om de prognose van melanoom bij honden te bepalen, is het noodzakelijk om een klinische stadiëring ervan uit te voeren. Er zijn vier stadia, de eerste met de beste prognose en de vierde de ernstigste.
Klinische stadiëring hangt af van verschillende factoren:
- Locatie: Zoals we al hebben uitgelegd, hangt de locatie van deze tumor sterk samen met de ernst van de prognose.
- Tumorgrootte: hoe groter de tumor, hoe slechter de prognose.
- Mitotische index: Geeft het percentage cellen aan dat zich in de mitosefase bevindt (delend). Een hogere mitotische index is gerelateerd aan een slechtere prognose.
- Tumor-geassocieerde laesie: Tekenen van intralesionale ontsteking of intralesionale necrose verslechteren de prognose van melanoom.
- Regionale metastase: in de regionale of schildwachtklieren.
- Metastasen op afstand: in organen buiten de regionale knooppunten.
Als algemene regel geldt dat de prognose van maligne melanomen bij honden meestal ernstig is, vooral in het geval van orale melanomen bij honden. dat een overdreven conservatieve operatie wordt uitgevoerd met een onvolledige resectie die het onderliggende bot niet omvat. Echter, cutane melanomen bieden een betere prognose omdat ze meestal goedaardig zijn. Het is logisch dat de aanwezigheid van uitzaaiingen op elke locatie de prognose verslechtert, ongeacht de gestarte behandeling.
Hoe melanoom bij honden te genezen? - Behandeling
Het doel van de behandeling van melanoom bij honden is om de primaire tumor onder controle te houden en het risico op metastase te verminderen.
De drie meest effectieve instrumenten om met de tumor om te gaan zijn chirurgie, radiotherapie en immunotherapie. De keuze voor een therapie of een combinatie daarvan hangt af van het klinische stadium van de tumor.
- Chirurgie: Er moet een volledige chirurgische excisie worden uitgevoerd met brede veiligheidsmarges rond de tumor. De effectiviteit hangt af van de grootte en locatie van de tumor.
- Radiotherapie: hoewel het een uitsluitend lokale/regionale therapie is (het is niet nuttig voor de behandeling van metastasen op afstand), hoge respons percentages, met volledige remissies in 75% van de gevallen. Deze therapie heeft echter twee grote nadelen: de hoge kosten en het kleine aantal bestaande veterinaire radiotherapiecentra in Spanje.
- Immunotherapie: gebruik van xenogene vaccins of geneesmiddelen die cyclo-oxygenase-2 (COX-2) remmen. Xenogene vaccins versterken de immuunrespons van de hond op de tumor, terwijl COX-2-remmers overexpressie van het COX-2-enzym in deze tumoren tegengaan.
De respons op chemotherapie is klein en van korte duur, dus het wordt meestal gebruikt wanneer andere behandelingen falen. Helaas is de behandeling van melanoom bij honden niet altijd effectief, dus er is niet in alle gevallen genezing.
Melanoomgevoelige hondenrassen
Hoewel het een neoplasma is dat elk ras kan treffen, inclusief bastaardhonden, komt het vaker voor bij de onderstaande rassen:
Goedaardige melanomen
De rassen die het meest waarschijnlijk goedaardige melanomen ontwikkelen, waaronder melanomen op het hoofd (behalve de mond) en voorpoten, zijn:
- Manchester speelgoed
- Ierse en Australische Silky Terrier
- Vizsla
- Rhodesian Rudgeback
- Chesapeake bay retriever
Maligne melanomen
Als algemene regel geldt dat maligne melanoom vaker voorkomt bij honden van gepigmenteerde rassen, zoals de Schnauzer of de Schotse Terriër. Vervolgens verzamelen we in detail de rassen die vatbaar zijn voor elk type kwaadaardig melanoom:
- Oraal melanoom: Zwarte Cocker Spaniel, Ierse Setter, Boxer, Chow Chow en Duitse Herder. Bovendien komen melanomen in de mondholte vaker voor bij honden van kleine en middelgrote rassen.
- Nail Melanoma: Golden Retriever en Ierse Setter.
- Melanoom van de huid: Boston Terrier, Schotse Terriër, Cocker Spaniel, Doberman en Chihuahua.
Als u een van de symptomen van melanoom bij honden waarneemt, is het essentieel om zo snel mogelijk naar de dierenkliniek te gaan.
