congestief hartfalen is een klinisch beeld dat het hart van onze katten kan aantasten, waardoor het het bloed niet kan leveren dat nodig is om hun lichaam. Elke kat kan deze aandoening ontwikkelen, of het nu een gemengd ras is of een bepaald ras, maar oudere katten zijn meestal kwetsbaarder.
Omdat deze aandoening algemene en niet-specifieke symptomen vertoont, is het essentieel alert te zijn op elke verandering in het gedrag of de routine van onze collega's. In dit nieuwe artikel op onze site raden we je aan meer te leren over de mogelijke oorzaken, de behandelingen de preventie voor hartfalen bij katten
Wat is hartfalen?
In medische terminologie wordt de uitdrukking "hartfalen" gebruikt om verschillende aandoeningen te benoemen gekenmerkt door de verzwakking van hartstructuren en de daaruit voortvloeiende achteruitgang qua prestaties. Alle symptomen van insufficiëntie treden op wanneer een lichaamsorgaan of klier niet in staat is om zijn organische functies correct of volledig uit te voeren.
Als we het hebben over hartfalen, vinden we het onvermogen van het hart om genoeg bloed rond te pompen voor het goed functioneren van het organisme. Deze foto treft meestal honden, katten en mensen op een vergelijkbare manier.
Bij het detecteren van een storing in het hartminuutvolume, activeert het lichaam een reeks palliatieve mechanismen om ervoor te zorgen dat zuurstof de lichaamsweefsels bereikt. Met de verergering van hartschade worden deze compenserende maatregelen echter ondoeltreffend en onhoudbaar. Daarom, wanneer niet snel behandeld, veroorzaakt langdurig zuurstofgebrek vaak plotselinge dood van de kat.
Structuur en functie van het hart bij katten
Het kattenhart, net als het onze, is verdeeld in twee zijden (rechts en links), elk met twee kamers, een bovenste en een onderste. De bovenste kamers worden " atria" genoemd, terwijl de onderste kamers " ventrikels" worden genoemd.. Tussen de atria en de ventrikels bevinden zich de hartkleppen, waarvan de mitralisklep de bekendste is. Ze zijn wat bloedstroom tussen de kamers van het hart regelt, waardoor de hartslag stabiel blijft.
Bloed dat vanuit het lichaam het hart binnenkomt, komt het rechter atrium binnen en wordt dan in het rechter ventrikel "geduwd". Dit bloed wordt vervolgens naar de longen vervoerd, waar het koolstofdioxide moet afgeven dat door lichaamsweefsels wordt geabsorbeerd en zuurstof moet opnemen. Dit zuurstofrijk bloed keert terug naar het hart, gaat het linker atrium binnen en gaat dan naar het linker ventrikel. Van daaruit moet het door de aorta-slagader worden gepompt om zuurstof te vervoeren en alle weefsels van het lichaam te voeden.
Hartfalen kan de linker-, rechter- of beide zijden van het hart aantasten. Bovendien kan het de mitralisklep aantasten, waardoor de zogenaamde mitrale regurgitatie ontstaatDe plaats van oorsprong van het hartfalen zal de evolutie van de ziekte bepalen en zal specifieke symptomen veroorzaken.
In meer ernstige gevallen kan hartfalen bij katten evolueren naar een ernstige aandoening die algemeen bekend staat als " vergroot hart". Dit fenomeen ontstaat wanneer het linkerventrikel een buitensporige en abnormale vergroting krijgt, zo kwetsbaar wordt dat het zijn functionaliteit verliest en plotseling stopt met het pompen van bloed naar het lichaam.
Mogelijke oorzaken van hartfalen bij katten
Hartproblemen zijn meestal gerelateerd aan verschillende mogelijke oorzaken Bij de meeste katten is hartfalen gerelateerd aan een degeneratieve pathologie genaamd hypertrofische cardiomyopathie Deze aandoening veroorzaakt de verdikking van de wanden van het myocardium, waardoor de juiste bloedstroom door de hartholten wordt verhinderd.
Veel katten ontwikkelen ook hartfalen als gevolg van degeneratieve veranderingen veroorzaakt door chronische pathologieën van de hartkleppen, met de mitralisklep aangetast met hogere frequentie. Deze structurele veranderingen veroorzaken blokkades of tekortkomingen in de functionaliteit van deze kleppen, waardoor de hartprestaties in gevaar komen.
Bovendien kunnen we enkele aandoeningen noemen, zoals oorzaken die verband houden met hartfalen bij katten:
- Hyperthyreoïdie
- Arteriële hypertensie
- Ophoping van vocht in de pericardiale zak
- Aangeboren misvormingen in de wanden of kleppen van het hart
- Endocarditis (infectie van de hartkleppen)
- Aanwezigheid van stolsels in hartstructuren
- Aritmieën en hartritmestoornissen
- Feline hartwormziekte (bekend als "hartwormziekte")
- Cardiale neoplasmata (tumoren in het hart)
- Zwangerschap
Symptomen van hartfalen bij katten
Zoals we aan het begin van het artikel vermeldden, zijn de eerste symptomen van hartfalen bij katten homogeen en niet erg specifiek veel eigenaren negeren vroege tekenen van de aandoening, zoals een gebrek aan energie om te spelen of een verlies van eetlust. Ze schrijven deze constante vermoeidheid en zwakte over het algemeen toe aan het natuurlijke verouderingsproces van het dier. Naarmate de hartprestaties van de kat afnemen, beginnen de karakteristieke symptomen van falen te verschijnen.
Meest voorkomende symptomen van hartfalen bij katten:
- Hartgeruis: Door het verlies van het vermogen om bloed goed rond te pompen, onthullen hartslagen een abnormaal geluid, bekend als een "geruis". Murmuren worden gemakkelijk gedetecteerd door medische auscultatie en zijn meestal gerelateerd aan mitralisklepregurgitatie.
- Lethargie: naarmate de hartschade verergert, ontwikkelt de kat een ernstige intolerantie voor elke vorm van fysieke inspanning. Wat voorheen leek op een gebrek aan interesse in spelen of eten, verandert in een lethargische toestand. Het is een logisch gevolg van het toenemende gebrek aan zuurstofvoorziening in hun weefsels.
- Hart- en ademhalingsritmestoornissen: Katten met hartfalen kunnen moeite hebben met ademen of te snel ademen. Ze kunnen een snelle of langzamere hartslag vertonen dan normaal. Elk dier zal een specifieke verandering vertonen afhankelijk van zijn gezondheidstoestand.
- Gewichtsverlies: Bij een laag hartminuutvolume verliest de kat zijn normale eetlust en vermijdt hij de inspanning van het eten. Het gevolg is een snel gewichtsverlies dat, indien onbehandeld, gemakkelijk leidt tot ernstige ondervoeding.
- Buikzwelling: Katten met rechterventrikelfalen ontwikkelen vaak een aandoening die "ascites" wordt genoemd, die wordt gekenmerkt door ophoping van vloeistoffen in de maag en in de buikholte. Deze zwelling van de buik wekt de indruk van "buikachtig" bij onze katten.
- Longoedeem: Katten met linkerventrikelfalen vertonen vaak verhoogde vochtophoping in de longen. Deze aandoening staat in de volksmond bekend als "water in de longen".
- Tos: hoesten kan optreden in alle gevallen van hartfalen, wat de verandering van het ademhalingsritme van het dier aan het licht brengt. Het kan meestal 's nachts of na lichamelijke activiteit verschijnen. Het is echter meestal intenser in gevallen van linkerventrikelfalen, in verband met de ophoping van vocht in de longen. Als de aandoening niet goed wordt behandeld, kan het dier bloed gaan ophoesten.
- Grijze of blauwachtige tong, tandvlees en slijmvliezen: een fysiek teken dat rechtstreeks verband houdt met slechte weefseloxygenatie. We kunnen de slijmvliezen van de mond, ogen of geslachtsorganen observeren.
- Flauwvallen: gevorderd hartfalen veroorzaakt vaak flauwvallen of syncope bij katten, wat een ernstig symptoom is van de algemene zwakte van uw lichaam. In dit stadium is het dier erg kwetsbaar voor plotselinge dood of algemene verlamming.
Nogmaals, we moeten het belang benadrukken van naar de dierenarts gaan in plaats van een verandering in het gedrag of de gewoonten van uw kat te observeren Dit zorgt voor een vroege diagnose en de onmiddellijke aandacht die hartfalen vereist.
Behandeling van hartfalen bij katten
De toe te passen behandeling bij hartfalen is direct afhankelijk van de oorzaak en uw gezondheidstoestand. Een vroege diagnose leidt bijna altijd tot een betere prognose voor hartaandoeningen. Daarom is het zo belangrijk om onmiddellijk uw dierenarts te raadplegen wanneer u symptomen bij uw kat waarneemt.
Als de aandoening bijvoorbeeld voortkomt uit hyperthyreoïdie, is de behandeling gericht op het stabiliseren van de hormonale productie van de schildklier. Aan de andere kant kunnen aangeboren insufficiënties een chirurgische ingreep vereisen om de juiste bloedstroom in de hartstructuur te hervatten.
We moeten er echter rekening mee houden dat hartfalen bij katten in het algemeen niet definitief te genezen is De behandeling, in de overgrote meerderheid van de gediagnosticeerde gevallen is gebaseerd op het stabiliseren van de gezondheidstoestand van de kat en het voorkomen van de progressie van de symptomen. Uw dierenarts kan bepaalde medicijnen voorschrijven om het hartminuutvolume stabiel te houden en vochtretentie te voorkomen. Daarnaast is het essentieel om een voer te adopteren die speciaal is ontworpen voor katten met hartproblemen.
Als de kat al vochtophoping in zijn longen of in zijn buikholte heeft, is het ook essentieel om hem in het ziekenhuis op te nemen om een drainageproces uit te voeren en hem te onderwerpen aan geassisteerde ademhaling totdat hij zijn longcapaciteit. Met de juiste behandeling kan een kat met hartfalen haar welzijn terugkrijgen en haar levensverwachting aanzienlijk verbeteren
Is het mogelijk om hartfalen bij katten te voorkomen?
Hoewel we de genetische overerving van onze katten niet kunnen veranderen, kunnen we ze een gezonde routine bieden waarmee ze hun immuunsysteem, hun fysieke weerstand verbeteren en de complicaties vermijden die gepaard gaan met overgewicht en sedentair zijn. Om te beginnen moeten we onze katten uitgebalanceerde voeding geven en ze hun hele leven fysiek en mentaal gestimuleerd houden.
Vergeet niet om regelmatige bezoeken aan de dierenarts om de 6 maanden te brengen, naast het volgen van het vaccinatieschema van de kat en regelmatige ontworming. Aarzel niet om onmiddellijk contact op te nemen met een vertrouwde professional wanneer u een verandering in het uiterlijk of het gedrag van uw kat vaststelt.
