Door de jaren heen merken veel verzorgers dat hun honden gedragsveranderingen ervaren, die vaak als 'seniel' worden beschouwd, waarvoor geen duidelijke reden is. Deze reeks gedragsveranderingen wordt Cognitive Dysfunction Syndrome of Canine Alzheimer's genoemd. Hoewel er geen curatieve behandeling is, kan een vroege diagnose en het opstellen van een adequaat therapeutisch protocol de kwaliteit van leven van deze dieren verbeteren.
Als u meer wilt weten over Alzheimer bij honden of cognitieve stoornissen, de behandeling en symptomen ervan, lees dan mee in het volgende artikel over onze site waar we bijvoorbeeld ook vertellen wat de oorzaken zijn.
Wat is Alzheimer of cognitieve disfunctie bij honden?
Cognitief disfunctiesyndroom, algemeen bekend als hondendementie of de ziekte van Alzheimer, bestaat uit een reeks gedrags- en cognitieve veranderingen die bij sommige honden voorkomen tijdens veroudering.
Het is een degeneratieve ziekte die vaak voorkomt bij geriatrische honden Statistieken laten een prevalentie zien die varieert van 14 tot 35% bij seniele honden, hoewel het hoogstwaarschijnlijk een ondergediagnosticeerde dan grote rassen, lijken geen grotere aanleg te hebben om aan dit syndroom te lijden.
Oorzaken van de ziekte van Alzheimer bij honden
Bij honden die lijden aan cognitieve disfunctie of de ziekte van Alzheimer bij honden, is er een afzetting van een eiwit genaamd bèta-amyloïde dat plaques vormt op de hersenparenchym.
Hoewel het niet precies bekend is hoe de vorming van deze amyloïde plaques de hersenen beïnvloedt, is het wel bekend dit eiwit heeft een neurotoxisch effect, produceren:
- Gewijzigde neuronale functie.
- Degeneratie van synapsen.
- Neurotransmitter uitputting.
- Neurale dood.
Bovendien is het ook bekend dat de omvang en locatie van bèta-amyloïde afzettingen zijn gerelateerd aan de mate van ernst van cognitieve disfunctie bij patiënten met de ziekte van Alzheimer bij honden. Als curiositeit is het vermeldenswaard dat deze bèta-amyloïde afzettingen ook worden geproduceerd bij menselijke patiënten met de ziekte van Alzheimer.
Alzheimersymptomen bij honden of cognitieve stoornissen
Cognitieve disfunctiesyndroom kan optreden bij een grote verscheidenheid aan gedragsveranderingen. Deze wijzigingen kunnen worden opgenomen in de volgende categorieën:
- Geheugenverlies en leervertraging: ze vergeten vaak patronen of commando's die ze al kenden, of zijn niet in staat nieuwe te leren. Sommige dieren hebben eliminatieproblemen (ze plassen of poepen thuis). In vergevorderde gevallen is het ook mogelijk dat ze hun verzorgers of mensen om hen heen niet meer herkennen.
- Verandering van sociaal gedrag: sommige honden worden norser (verliezen interesse of weigeren direct te aaien), begroeten met minder nadruk op hun geleiders, hebben moeite om met andere honden om te gaan, zijn agressiever, enz.
- Wijziging van de slaap/waakcyclus: het is gebruikelijk dat ze de slaapuren veranderen, zodat ze overdag slapen en blijf 's nachts op scherp.
- Verminderde fysieke activiteit en verkennend gedrag: brengen het grootste deel van hun tijd door met rusten of slapen, minder interactie met andere leden van het gezin en verliezen interesse in de omgeving.
- Angst of prikkelbaarheid: In sommige gevallen zijn patiënten rustelozer, dus rusten ze minder, vertonen ze tekenen van angst wanneer ze alleen worden gelaten, vocalisaties toenemen en stereotypen of destructief gedrag verschijnen. We laten je dit andere bericht achter over angst bij honden: symptomen en oplossingen, zodat je meer informatie over het onderwerp kunt krijgen.
- Desoriëntatie: ze verdwalen op tot nu toe bekende plaatsen en kunnen bepaalde obstakels (zoals trappen, deuren, enz.) niet ontwijken.
Voor meer details, mis dit bericht op onze site met Symptomen van Alzheimer bij honden niet.
Diagnose van de ziekte van Alzheimer bij honden
De diagnose van de ziekte van Alzheimer bij honden wordt gesteld door uitsluiting, dat wil zeggen, het uitsluiten van elk ander proces dat verantwoordelijk kan zijn voor deze klinische symptomen. Om deze reden is het in dit geval vooral belangrijk om een goede lijst van differentiaaldiagnoses te maken, die één voor één moeten worden uitgesloten om een diagnose van cognitieve disfunctie of de ziekte van Alzheimer.
In de lijst met differentiële diagnoses moeten alle pathologieën die mogelijk veranderingen in het gedrag van honden kunnen veroorzaken, worden opgenomen. Enkele van de belangrijkste zijn:
- Endocriene ziekten: zoals hypothyreoïdie, diabetes of het syndroom van Cushing.
- Musculoskeletale problemen: zoals artrose, artritis, hernia's, enz.
- Hart- en vaatziekten: zoals hartfalen, hypo of hypertensie, enz.
- Neurologische ziekten: zoals tumoren, encefalitis, enz.
- Primaire gedragsproblemen: Het is belangrijk om primaire gedragsstoornissen te onderscheiden van die geassocieerd met de ziekte van Alzheimer bij honden. Om dit te doen, is het noodzakelijk om te weten of het gedragsprobleem al bestond toen het dier jong was en of er een verandering is geweest die dat probleem had kunnen veroorzaken.
Om al deze differentiële diagnoses uit te sluiten, kan het nodig zijn om een of meer van de volgende tests uit te voeren:
- Geschiedenis en klinisch onderzoek: speciale aandacht voor het neurologisch onderzoek
- Laboratoriumonderzoeken: bloedonderzoek, hormoonprofiel, urineonderzoek, etc.
- Beeldvormingstests: röntgenfoto, echografie, CT of MRI.
De diagnose cognitieve disfunctie kan alleen worden bereikt als alle mogelijke differentiële diagnoses zijn uitgesloten.
Behandeling van cognitieve disfunctie bij honden
Momenteel is de therapeutische behandeling van de ziekte van Alzheimer bij honden gebaseerd op de combinatie van:
- Gedragsnormen.
- Farmacologische therapie.
- Dieet- en nutraceutisch beheer.
We moeten echter verduidelijken dat er geen genezende of definitieve behandeling is voor dit syndroom, maar dat therapie alleen helpt om de klinische symptomen te minimaliseren en vertragen de progressie van cognitieverlies.
Gedragsnormen
Om de cognitieve functies van het dier te behouden en de progressie van de ziekte te vertragen, is het noodzakelijk om:
- Houd een routine aan rond alle activiteiten waarbij het dier betrokken is: zo wordt de omgeving voorspelbaarder en minder stressvol.
- Zorg voor een goede omgevingsverrijking: met spelletjes die de auditieve, tactiele, orale en olfactorische paden stimuleren, evenals met korte wandelingen en positieve training van nieuwe eenvoudige commando's.
- Oriëntatie vergemakkelijken: Voor honden met oriëntatieproblemen kan het erg handig zijn om geurkaarsen met verschillende geuren in elke kamer te plaatsen, omdat het zodat ze elk verblijf gemakkelijker kunnen onthouden.
- Straf of scheld niet dieren voor ongepast gedrag: bijvoorbeeld om in huis te plassen of 's nachts niet te slapen, zoals het zal alleen toevoegen aan uw angstniveau. In deze gevallen is het vooral belangrijk om positieve training te geven en positief gedrag te belonen om ze te versterken.
- Verminder angst of prikkelbaarheid: het gebruik van halskettingen of diffusers met feromonen kan een grote hulp zijn. Bij honden met veranderingen in de waak-/slaapcyclus wordt aanbevolen om deze diffusers in hun rustruimte te plaatsen.
- Behandel ze met geduld en begrip: hoe kan het ook anders, we moeten gedurende hun hele leven, maar het zal vooral belangrijk zijn om dit te doen wanneer ze deze seniele veranderingen beginnen te vertonen. De veranderingen die in het gedrag van het dier worden waargenomen, kunnen voor de houders enigszins frustrerend zijn, maar in deze gevallen is het belangrijk om het probleem te rationaliseren en te begrijpen dat het niet gaat om vrijwillige veranderingen bij het dier, maar om het louter degeneratieve proces van zijn zenuwstelsel. Daarom is het in deze fase van hun leven vooral belangrijk om ze te behandelen met het geduld, de genegenheid en de zorg die ze verdienen.
Farmacotherapie
Farmacologische behandeling dient gericht te zijn op het verlichten van gedragsproblemen en cognitieve stoornissen. De medicijnen die het vaakst worden gebruikt om cognitieve stoornissen bij oudere honden te behandelen zijn:
- Nicergolina: in een dosis van 0,25 mg per kg lichaamsgewicht per dag. Het veroorzaakt vasodilatatie op cerebraal niveau, wat de cerebrale irrigatie verhoogt en bijgevolg de toevoer van zuurstof en glucose naar de hersenen verbetert. Het is aangetoond dat het de mentale functies van onthouden en leren stimuleert, waardoor gedragsstoornissen bij seniele honden worden verbeterd.
- Selegenina: in een dosis van 0,5 mg per kg lichaamsgewicht per dag. Het produceert een verhoging van het dopaminegeh alte, wat bij patiënten met dementie een tekort heeft. Bovendien heeft het een antidepressivum en een neuroprotectief effect. Het wordt aanbevolen om het 's ochtends toe te dienen, vooral bij patiënten met slaap-/waakcyclusstoornissen.
Aan de andere kant kunnen andere medicijnen, zoals melatonine, worden gebruikt om de slaap/waakcyclus te herstellen, of benzodiazepinen om het niveau van angst te verminderen.
Dieet- en nutraceutisch management
Momenteel zijn er commerciële voeders speciaal samengesteld voor honden met gedragsveranderingen die verband houden met de leeftijd, die voedingsstoffen en antioxidanten bevatten die de de symptomen van celveroudering.
Bovendien is er een reeks voedingssupplementen die erg nuttig kunnen zijn voor het beheersen van dit syndroom. De belangrijkste zijn:
- Vitamine E (tocoferol): produceert een neuroprotectief effect door in te werken tegen vrije radicalen en cellen te beschermen tegen de toxiciteit veroorzaakt door bèta-amyloïde afzettingen.
- Vitamine B6 (pyridoxine): is betrokken bij de synthese van neurotransmitters en ondersteunt synaptische transmissie.
- Fosfatidylserine: dit fosfolipide, dat deel uitmaakt van het celmembraan van neuronen, helpt de symptomen te verbeteren van honden met de diagnose cognitieve disfunctie.
- Docosahexaeenzuur (DHA): is een omega 3-vetzuur waarvan het tekort bijdraagt aan het optreden van cognitieve veranderingen, dus het is gunstig om het bij deze patiënten aan te vullen.
- Ginkgo biloba: het gebruik ervan lijkt het geheugen bij seniele honden te verbeteren.
We laten je dit andere bericht achter met een complete gids voor de zorg voor een oudere hond.
Prognose van de ziekte van Alzheimer bij honden
Zodra u de belangrijkste aspecten van dit syndroom kent, vraagt u zich waarschijnlijk af hoe lang een hond met cognitieve stoornissen kan leven.
Hoewel de ziekte van Alzheimer bij honden op zich geen dodelijke ziekte is, is het mogelijk dat het de levensverwachting van de dieren die eraan lijden beïnvloedt, aangezien gedragsveranderingen soms zo optreden dat ze van houders en dierenartsen nodig hebben om overweeg euthanasie van het dier.
Het is echter belangrijk op te merken dat cognitieve disfunctie meestal langzaam en geleidelijk optreedt en dat honden in de meeste gevallen een goede kwaliteit van leven kunnen leidenals er een adequaat therapeutisch protocol is opgesteld.
Als je meer wilt weten over euthanasie bij honden, aarzel dan niet om dit bericht op onze site te bekijken die we aanbevelen.
Preventie van de ziekte van Alzheimer bij honden
Hoewel tot op heden geen effectieve manier is om het ontstaan van de ziekte van Alzheimer bij honden te voorkomen, hebben we wel een reeks preventieve maatregelen die het begin van dit syndroom bij geriatrische honden kunnen helpen vertragen:
- Mentale stimulatie.
- Ontwikkeling van eenvoudige spellen.
- Positieve training van eenvoudige commando's.
- Matige lichaamsbeweging.
We laten je het volgende artikel achter met Intelligentie-spellen voor honden thuis die je misschien kunnen helpen.
