Zoals met andere dieren gebeurt, kunnen konijnen lijden aan een breed scala aan oogheelkundige pathologieën, die verschillende oogstructuren kunnen aantasten. Het kennen van de belangrijkste klinische symptomen die verband houden met deze pathologieën is cruciaal om oogproblemen vroegtijdig te detecteren, snel te handelen en complicaties te voorkomen.
Wil je de belangrijkste oogziekten bij konijnen weten? Als dat zo is, voel je dan vrij om met ons mee te doen in het volgende artikel op onze site.
Dacryocystitis
Dacryocystitis is een veel voorkomende oogziekte bij konijnen. Het is een ontsteking en infectie van het systeem dat verantwoordelijk is voor de afvoer van tranen, met name het traankanaal en de stortbak. Het nasolacrimale kanaal is een kanaal dat het oog verbindt met de neusholte, waardoor de tranen kunnen worden afgevoerd. Bij konijnen heeft dit kanaal een kronkelige route, met verschillende plotselinge vernauwingen die vaak leiden tot volledige of gedeeltelijke obstructie van het kanaal. Als gevolg hiervan begint de traan zich op te hopen, wat de ideale omstandigheden creëert voor de ontwikkeling van een infectie.
Over het algemeen is deze pathologie meestal secundair aan een onderliggende tandziekte, hoewel het ook kan worden veroorzaakt door rhinitis, granulomen of, minder vaak tot primaire luchtweginfecties.
Het meest voor de hand liggende klinische teken bij deze konijnen is de aanwezigheid van seromuceuze of mucopurulente exsudaat in de binnenste ooghoekHoewel de symptomen de diagnose van het proces mogelijk maken, is het noodzakelijk om aanvullende tests uit te voeren (röntgenfoto, CT, enz.) Om de oorzaak van dacryocystitis te bepalen. Daarnaast zal het nodig zijn om een monster te nemen om een microbiële kweek uit te voeren en een specifieke antibiotische behandeling vast te stellen.
Behandeling
De behandeling van dacryocystitis bij konijnen moet het volgende omvatten:
- Nasolacrimale kanaalspoeling (spoelen) met fysiologische zoutoplossing tweemaal per week. Dit helpt bij het elimineren van opgehoopt exsudaat in het kanaal en zorgt ervoor dat de normale traanstroom wordt hersteld.
- Antibiotische behandeling: het in de kweek geïsoleerde micro-organisme zal in aanmerking worden genomen om een specifieke antibiotische therapie vast te stellen.
- Behandeling van de primaire oorzaak (indien bekend).
Glaucoom
Glaucoom is een pathologie die wordt gekenmerkt door de verhoging van de intraoculaire druk, die uiteindelijk leidt tot de degeneratie van de oogzenuw en daarmee verlies van gezichtsvermogen.
Bij konijnen kan glaucoom een proces zijn:
- Primair: door een aangeboren afwijking van de iridocorneale hoek die verhindert dat het kamerwater correct wordt afgevoerd. Als gevolg daarvan hoopt kamerwater zich op in het oog en verhoogt de intraoculaire druk. Het is het meest voorkomende type glaucoom bij tamme konijnen.
- Secundair aan andere oculaire pathologieën: zoals cataract, uveïtis, intraoculaire neoplasmata, enz., die ook de drainage van kamerwater en ze bevorderen de toename van de intraoculaire druk.
Oculaire tekenen die kunnen worden waargenomen bij konijnen met glaucoom zijn:
- Oogpijn: Konijnen vertonen vaak pijn met apathie en depressie, vaak krabben of wrijven met hun hoofd aan de zijkant van het aangedane oog.
- Buftalmie: Vergroting van het oog door overmatige intraoculaire druk.
- Diffuus hoornvliesoedeem: opaciteit van het hoornvlies.
- Mydriasis: pupilverwijding.
- Zicht verlies.
De diagnose is gebaseerd op drie punten:
- Volledig oogheelkundig onderzoek.
- Tonometrie: bestaat uit het meten van de intraoculaire druk.
- Gonioscopie: bestaat uit het onderzoeken van de iridocorneale hoek (punt waardoor het kamerwater wegvloeit) met een instrument dat een gonioscoop wordt genoemd.
Behandeling
Het doel van glaucoombehandeling is om de intraoculaire druk op normale waarden te houden om schade aan de oogzenuw en verlies van gezichtsvermogen te voorkomen.
- Bij acuut glaucoom: er is een kans op herstel van het gezichtsvermogen van het dier, daarom moet een spoedbehandeling worden ingesteld om de intraoculaire druk te verlagen. Hiervoor kunnen oogdruppels met koolzuuranhydraseremmers (zoals dorzolamide), bèta-adrenerge receptorblokkers (zoals timolol) of hypotensiva (zoals mannitol) worden gebruikt.
- Bij chronische glaucoom: blindheid is onomkeerbaar, daarom is de therapie alleen gericht op het verminderen van oogpijn door een zo esthetisch mogelijke operatie. Afhankelijk van het geval kan een enucleatie worden uitgevoerd (oogbol verwijderen en ooglid sluiten) of kiezen voor een meer esthetische optie, zoals het legen van de oogbol en het plaatsen van een intraoculaire prothese.
Uveïtis
Uveïtis is een van de meest voorkomende oogziekten bij konijnen en bestaat uit ontsteking van de uvea, het vasculaire systeem van het oog samengesteld uit de iris, corpus ciliare en choroidea.
Hoewel er meerdere oorzaken in staat zijn om uveïtis te veroorzaken, zijn er bij konijnen twee die bijzonder vaak voorkomen:
- Traumatische oorzaken.
- Infectieuze oorzaken: als gevolg van Encephalitozoon cuniculi (produceert de zogenaamde phacoclastische uveïtis), Pasteurella spp. of Staphylococcus spp.
De meest voorkomende tekenen van uveïtis zijn:
- Blepharospamus: oog gesloten vanwege oogpijn.
- Hyperemie: rode ogen.
- Epiphora: scheuren.
- Miosis: pupilcontractie (niet altijd geproduceerd).
- Diffuus hoornvliesoedeem: opaciteit van het hoornvlies.
- Wanneer het proces vordert zie je hyphema (aanbetaling bloed in de voorste kamer), hypopion (afzetting van witte bloedcellen in de voorste kamer) of cataract (lensdekking).
De diagnose van uveïtis bij konijnen wordt gesteld door een volledig oogheelkundig onderzoek, maar het is ook belangrijk om een reeks aanvullende tests uit te voeren om de oorzaak van uveïtis te achterhalen (bloed- en urinetests, echografie en röntgenfoto's van de ogen, enz.).
Behandeling
Het behandelplan moet op drie aspecten gericht zijn:
- Behandeling van de primaire oorzaak van uveïtis: vooral wanneer er infectieuze oorzaken zijn, waarvoor een specifieke antibiotische of antiparasitaire behandeling nodig is.
- Ontstekingsbeheersing: gebruik van ontstekingsremmende geneesmiddelen (corticosteroïden of NSAID's), topisch of systemisch. Opgemerkt moet worden dat behandeling met corticosteroïden gecontra-indiceerd is wanneer de oorzaak infectieus is.
- Oculaire pijnbestrijding: met tropicamide cycloplegische oogdruppels.
De prognose hangt fundamenteel af van de oorzaak van de uveïtis, dus uveïtis van traumatische oorsprong heeft een veel betere prognose dan die van infectieuze oorsprong.
Watervallen
Een cataract is een opaciteit van de lens die, afhankelijk van de grootte en mate van rijpheid, verschillende graden van zicht verlies.
Uw diagnose vereist:
- Puisverwijding met tropicamide om de hele lens te kunnen onderzoeken.
- Backlight scanning: Hiermee kunt u de dekking van de lens duidelijk waarnemen.
- Oculaire echografie en elektroretinografie: om te bevestigen dat het verlies van het gezichtsvermogen te wijten is aan cataract en niet aan een andere oogaandoening.
Behandeling
De behandeling is noodzakelijkerwijs chirurgisch aangezien er geen medische behandeling is die de ondoorzichtigheid van de lens kan elimineren. In het bijzonder is de voorkeursoperatie phaco-emulsificatie, die bestaat uit het extraheren van de lens en het vervangen ervan door een intraoculaire lens.
De prognose na de operatie is zeer goed, zodat tussen 90-95% van de konijnen hun gezichtsvermogen terugkrijgt.
Conjunctivitis
Conjunctivitis wordt gedefinieerd als ontsteking van het bindvlies, het slijmvlies dat de achterkant van de oogleden en de voorkant van de oogbol bedekt.
Er kunnen meerdere oorzaken zijn van conjunctivitis bij konijnen, waarvan enkele van de meest relevante zijn:
- Bacteriële infecties: De conjunctivale zak van het konijn bevat fysiologische microbiële flora die onder bepaalde omstandigheden pathogeen kan worden. De ziekteverwekker Staphylococcus aureus wordt vaak geïsoleerd uit conjunctivitis bij konijnen.
- Virale infecties: zoals die veroorzaakt door het myxomatosevirus, vooral bij niet-gevaccineerde konijnen.
- Parasitaire infecties: zoals die veroorzaakt door het microsporidium Encephalitozoon cuniculi.
- Tandziekte: zoals overgroei van tandwortels of tandabcessen.
- Vreemde lichamen: zoals hooi, stro, gras of zaden, die aan het oog kunnen kleven en het bindvlies kunnen irriteren.
De meest voorkomende tekenen van conjunctivitis bij konijnen zijn:
- Conjunctivale hyperemie: rode ogen.
- Chemose: oedeem van het bindvlies.
- Epiphora: scheuren.
- Sereuze exsudaten, slijmerig of etterig.
- Conjunctivale hyperplasie en follikelvorming.
Behandeling
De behandeling van conjunctivitis zal afhangen van de primaire oorzaak, zodat antibiotica, antivirale of antiparasitaire middelen kunnen worden toegediend in geval van infectie, chirurgische behandelingen bij tandheelkundige pathologieën, enz.
Corneale ulcera
Corneale ulcera behoren ook tot de meest voorkomende oogziekten bij konijnen. Het hoornvlies is de buitenste transparante laag van het oog, die de iris bedekt en de voorste oogkamer frontaal begrenst. Net als bij andere soorten bestaat het konijnenhoornvlies uit 4 lagen: het buitenste epitheel, het stroma, het membraan van Descemet en het binnenste endotheel. Wanneer deze structuur aan externe agressie lijdt, wordt een wond genaamd een hoornvlieszweer geproduceerd, die een of meer lagen van het hoornvlies kan aantasten. Bij konijnen treden vaak zweren op als gevolg van vechten met andere dieren of wrijven over hun gezichttegen kooistaven of tegen schurende materialen (tapijten, beddengoed, enz.).). Ze kunnen echter ook optreden als gevolg van andere pathologieën, zoals droge keratoconjunctivitis (of droge ogen), entropion, buphthalmie, enz.
Afhankelijk van hun diepte worden cornea-ulcera geclassificeerd als:
- Oppervlakkige zweren: Alleen het buitenste epitheel en de oppervlakkige laag van het stroma worden aangetast.
- Diepe zweren: een aanzienlijk deel van het stroma gaat verloren.
- Descemetocele: wanneer ze het membraan van Descemet bereiken.
- Geperforeerde ulcus: wanneer het hoornvlies volledig is geperforeerd en de iris door de wond steekt.
De meest voorkomende klinische symptomen cornea-ulcera bij konijnen zijn:
- Epiphora: scheuren.
- Blefarospasme: oog gesloten vanwege pijn.
- Conjunctivale hyperemie: rode ogen.
Voor de diagnose is het noodzakelijk om het volgende uit te voeren:
- Een volledig oogheelkundig onderzoek: Naast weefselverlies kan focaal cornea-oedeem worden gezien. In chronische gevallen is het mogelijk om de vorming van nieuwe bloedvaten en cellulaire infiltratie in het hoornvlies waar te nemen.
- Een fluoresceïnevlek: deze kleurstof zal de hoornvlieszweer afbakenen door zich aan het stroma te hechten, maar er moet rekening mee worden gehouden dat dit Deze techniek is niet effectief bij zeer diepe zweren waarbij al het stroma verloren is gegaan (descemetocele of perforatie).
Behandeling
Behandeling van hoornvlieszweren bij konijnen hangt af van de oorzaak, diepte/omvang en ernst:
- Bij oppervlakkige ulcera: dien een antibiotische oogdruppel toe Breedspectrum (zoals combinaties van neomycine, polymyxine B en gramicidine) om infectie te voorkomen en genezing te bevorderen. Daarnaast moet een cycloplegische oogdruppel (zoals tropicamide of cyclopentolaat) worden toegediend om pijn te verminderen.
- In geval van diepe, gecompliceerde of geïnfecteerde zweren: de frequentie van toediening van de antibiotische oogdruppels moet worden verhoogd (elke 1-2 uur) en moet een autoloog serum aanbrengen om de vernietiging van het hoornvliesweefsel te stoppen. Als het dier niet reageert en de zweer blijft vorderen ondanks medische behandeling, operatieve behandeling kan nodig zijn
Bovendien moet in beide gevallen een Elizabethaanse halsband worden geplaatst om te voorkomen dat het dier zichzelf beschadigt tijdens het krabben, omdat dit de schade aan het hoornvlies verder kan compliceren.
Zoals je kunt zien, vereisen de verschillende oogziekten van konijnen een diergeneeskundige behandeling, dus het is erg belangrijk om naar het dichtstbijzijnde centrum te gaan als je een van de genoemde symptomen waarneemt.
