We kunnen zeggen dat honden de wereld zien door hun reukvermogen en precies om deze reden kan de snuit een van de meest blootgestelde delen van het hele blik. Of het nu gaat om het vinden van voedselresten op de grond, om te socializen met andere soortgenoten of het opsporen van prooien, zijn snuit bevindt zich permanent in "conflictzones".
Alle hondenbezitters hebben ooit gezien hoe ons dier constant over het gebied bij de neus wrijft. Om deze reden biedt onze site u een samenvatting van enkele van de belangrijkste redenen die verklaren waarom uw hond veel aan zijn neus krabt
Allergieën die jeukende snuit veroorzaken
Natuurlijk veroorzaakt de komst van de lente dit gedrag bij veel allergische puppy's, maar bij andere gelegenheden kan het het hele jaar door voorkomen. Het hangt allemaal af van de oorzaak van de allergie van onze hond en dus van een intens krabben van de neus, naast andere delen van het lichaam, of uitsluitend in het begin.
- Als er pollenallergie is, kan dit neuskrabgedrag gepaard gaan met niezen, loopneus (rinorroe) en, zeker, een ontsteking van de oogleden en/of conjunctivitis. Soms kunnen de lippen ontstoken raken, hetzij omdat onze hond in nauw contact is geweest met het allergeen, zoals een soort gras, of omdat hij er erg gevoelig voor is. Behandeling met corticosteroïden is meestal nodig om de intense jeuk te stoppen en weg te houden van grasvelden, vooral tijdens het maaien.
- In het geval van huisstofmijtallergie is het ook heel gebruikelijk om te zien dat de hond veel aan zijn neus krabt en vooral alles, de karakteristieke beweging van het "grijpen" met de voorpoten. Het verschijnt meestal ook samen met oogsymptomen en hoewel corticosteroïden op bepaalde tijden nodig kunnen zijn, hebben we geen andere keuze dan te voorkomen dat onze hond in contact komt met de farinae (huisstofmijt). Het vermijden van tapijten, kussens, dekens, het niet onder de bedden laten komen, het dagelijks zorgvuldig stofzuigen van het huis en het schoonmaken van de meubels met vochtige doeken zal een routine moeten worden. We merken meestal dat onze hond er niet op staat om zijn neus te krabben als hij naar buiten gaat, maar als hij thuiskomt, merken we dit gedrag weer op, wanneer hij in contact komt met het stof dat in huizen aanwezig is.
- Contactallergie: als onze hond allergisch is voor het materiaal waarvan zijn speeltje, voerbak of drinkbak is gemaakt, is dat zeker het meest aangetast is hun snuit, en intens krabben is onvermijdelijk. Roodheid en wonden kunnen optreden in het gebied van het neusvlak (op de neus) en ontsteking van de lippen (cheilitis). In dit geval is het, naast de typische allergietherapie, essentieel om alles dat rechtstreeks in contact komt met de snuit te vervangen door zo min mogelijk allergeen materiaal, zoals roestvrij staal voor feeders, PVC-vrij speelgoed…
Hoewel deze processen gemakkelijk onder controle te houden zijn, kan krabben leiden tot secundaire verwondingen, zoals zweren op het hoornvlies wanneer het de oogcontour bereikt bij het klauwen, en wonden die geïnfecteerd kunnen raken. Op deze manier, als je vermoedt dat allergieën de reden zijn waarom je hond veel aan zijn neus krabt, ga dan zo snel mogelijk naar de dierenarts.
Huidziektes
Het gebied van de snuit heeft twee belangrijke punten: de verbinding tussen het mondslijmvlies en de huid op de lippen, en de verbinding tussen het slijmvlies van de neus en de huid van het neusvlak. Deze overgangszones zijn een kleine achilleshiel. Deze twee plaatsen kunnen worden aangetast door nogal wat dermatologische problemen die vooral de mucocutane overgangen aantasten en die intense jeuk veroorzaken.
- Pemfigus en pemfigoïd Er zijn veel variëteiten (foliaceus, bulleus, erythemateuze…). In feite is het een immuunprobleem waarbij het lichaam zichzelf aanv alt, iets dat een auto-immuunproces wordt genoemd. In andere gevallen is er een extern probleem dat de vorming van antilichamen tegen die delen van de huid veroorzaakt, zonder een intern proces te zijn, in welk geval het een immuungemedieerd proces wordt genoemd. In ieder geval zullen we merken dat onze hond aanhoudend krabt aan het gebied van de snuit, peeling en erytheem of blaarvorming in het neusgebied. Soms zien de laesies er heel typisch uit, zoals vlindervleugels, en zien ze er vaak vochtig uit als ze secundair besmet zijn met bacteriën. De behandeling wordt ingesteld na het stellen van een differentiële diagnose met andere mogelijke ziekten, en is gebaseerd op immunosuppressiva en antibiotica als er een infectie is die secundair is aan krabben. Ze kunnen in de vorm van zalven zijn, maar de gewoonte om te likken dwingt meestal tot het gebruik van systemische therapie, oraal of via injectie. In deze gevallen is het vermijden van de zon erg belangrijk.
- Zonnebrand Bij witte jassen is het gebied van de lippen en het neusvlak meestal bijzonder blootgesteld (weinig haar en huid altijd van een intens roze kleur). Soms beseffen we het niet in de zomer, en ze branden met verbazingwekkend gemak, wat een intens ongemak veroorzaakt voor onze hond, die zijn neus tegen elk oppervlak wrijft of wanhopig krabt. Het is erg belangrijk om ze te voorkomen en te behandelen met verzachtende middelen en regenererende crèmes op basis van bijvoorbeeld zink en vitamine A, of met Aloë vera.
- Andere dermatosen in het gezicht die kunnen leiden tot neuskrabben bij onze hond kunnen zijn juveniele cellulitis, pijnlijke pyodermie die puppy's treft en dat hoewel het veroorzaakt op zich geen jeuk, het veroorzaakt pijn die constant vingeren dwingt; de dermatophytoisis, schimmels in het neusvlak; en soms de juveniele acne van de kin, die kan jeuken als ze secundair besmet is.
Vergeet niet dat de Malassezia pachydermatis-gist, die van nature aanwezig is op de kin en de snuit, kan profiteren van een verminderde verdediging om zich te vermenigvuldigen en te leiden tot constant krabben van het gebied.
Rupsen en vreemde voorwerpen
Vooral in de lente-zomer wordt de snuit van onze hond bijna dagelijks blootgesteld aan tientallen soorten rupsen, waarvan de villi min of meer stekend zijn. In het geval dat onze hond een dennenprocessievlinderrups besnuffelt, kunnen de laesies op de snuit en de tong verschrikkelijk zijn en zelfs leiden tot necrose van het breiwerk. Daarom raden we je aan het artikel op onze site over eerste hulp bij de processie te lezen.
Maar er zijn veel andere soorten rupsen die gewoon de snuit van onze hond irriteren, omdat hun haren de missie hebben om hen te verdedigen tegen mogelijke aanvallen, waardoor momenten van intense jeuk, niezen en krachtig krabben zonder grotere gevolgen. Het observeren van de gebieden waar we doorheen lopen en hun aanwezigheid detecteren om ze te vermijden (ze zijn meestal verspreid over bepaalde gebieden), zal essentieel zijn bij preventie.
De kleine aartjes penetreren niet alleen de oren in de zomer, waardoor die gemeenschappelijke drang ontstaat, maar ze kunnen zich ook nestelen in een van de neusgaten, wat de onmiddellijke reactie van onze hond veroorzaakt, die aanhoudend over zijn neus zal wrijven om te proberen hem te verdrijven.
Hoewel in bepaalde tropische gebieden de aanwezigheid van vlieglarven en andere insecten kan worden waargenomen in de neusholte van honden (myiasis), in de gematigde en koude streken van Europa is het niet gebruikelijk. Hun aanwezigheid zou echter leiden tot een logisch en hectisch krabben aan de snuit.
Andere zeldzame oorzaken
Hoewel de bovenstaande oorzaken de meest voorkomende zijn, zijn ze niet de enige die ons kunnen helpen begrijpen waarom de hond veel aan zijn neus krabt. Dus als onze hond last heeft van een verandering in de neusschelpen, of op het niveau van de sinussen (holtes gevuld met lucht), kunnen we het gaan opmerken als gevolg van abnormale afscheiding via de neusgaten, zoals bloed, of continu krabben.
In het geval van agressieve neoplasmata zoals carcinomen, kan de degeneratie van de sinus aanleiding geven tot gezichtsmisvorming, in welk geval de verandering duidelijker zal zijn dan krabben. Het ongemak dat kan leiden tot het krabben van de neus treedt echter niet altijd op, of doet dat wanneer de botverandering al is opgetreden.
