Sint Bernard (St. Bernhardshund, Bernhardiner) is een ras afkomstig uit de Zwitserse Alpen en de Noord-Italië Het is de beroemdste veehond en stamt af van de nu uitgestorven Alpenmastiff, de Tibetaanse Mastiff, de Newfoundlander en de Duitse Dog. Het is ongetwijfeld een van de meest populaire en geliefde molossoïden, want het imago staat synoniem voor loyaliteit, rust en moed.
De San Bernardo begint zijn geschiedenis op de Gran Monte de Sant Bernhard waar enkele monniken een hospice voor pelgrims en reizigers hebben opgericht. Dit ras begon te worden gebruikt als bewakingshond naast het uitvoeren van andere functies zoals schieten. Al snel werden de vaardigheden van deze geweldige hond steeds duidelijker en begon hij te worden gebruikt als escortehond of reddingshond in de mist en sneeuw voor verdwaalde pelgrims.
In dit rasdossier op onze site leggen we alles uit over de Sint-Bernardhond, ook wel bekend als de Chien du Saint-Bernard of Sint Bernard hond. Ontdek zijn geschiedenis, karakter, kenmerken of zorg hieronder:
Oorsprong van de Sint-Bernardushond
Het verhaal van de Sint-Bernardhond begint bij de " Grote St. Bernhardberg", een pas tussen Zwitserland en Italië van meer 2.473 meter boven zeeniveau. In de 11e eeuw werd daar een hospice voor reizigers en pelgrims gesticht, dezelfde plaats waar in de 17e eeuw grote en robuuste honden werden gefokt, met de bedoeling het huis te beschermen en te bewaken.
Aanvankelijk waren deze honden bewakers in het hospice en beschermers van de monniken In korte tijd realiseerden de monniken zich echter de vaardigheden van hun honden om mensen te vinden die verdwaald en begraven zijn onder lawines. Dus begonnen ze te fokken en ze te trainen om mensen te redden.
De geschiedenis van de Sint-Bernardus is gedocumenteerd sinds 1695 en in het hospice, in het bijzonder in 1707, toen kronieken werden geschreven de honden die erin slaagden de levens te redden van degenen die waren verdwaald en die geloofden dat ze "de witte dood" tegemoet gingen. Er zijn veel verhalen die de heldendaden van het ras verklaren, maar het waren Napoleon Bonaparte's soldaten, rond 1800, die hun bekendheid over heel Europa verspreidden. Een van deze honden kwam om zoveel levens te redden dat zijn opgezette lichaam momenteel te zien is in het Nationaal Museum in Bern.
In 1887 werd de Sint-Bernardhond erkend als een Zwitsers ras en werd hij de "Zwitserse nationale hond".
Fysieke kenmerken van de Sint Bernard
De Sint-Bernardhond is groot, robuust, gespierd en harmonisch. Er zijn twee varianten van dit ras, de kortharige sint-bernard en de langharige sint-bernard. Afgezien van de vacht hebben beide dezelfde fysieke en psychologische kenmerken.
Het hoofd van deze hond is imposant, groot en expressief. Het is breed, sterk en heeft goed ontwikkelde supraorbitale bogen. De naso-frontale depressie (stop) is zeer uitgesproken. De snuit is gelijkmatig breed en met een rechte neusbrug. De neus moet zwart zijn. De ogen van deze grote hond zijn middelgroot, matig verzonken en vriendelijk van uitdrukking. Hun kleur kan variëren van donkerbruin tot hazelnoot De oren zijn hoog aangezet, breed, medium, driehoekig, hangend en met een afgerond uiteinde.
Het lichaam is robuust, goed geproportioneerd en gespierd. Het is rechthoekig van profiel, omdat de lengte iets groter is dan de schofthoogte. De bovenlijn is recht en heeft een brede, krachtige en stevige rug. De borst is matig diep en de flanken zijn nauwelijks ingetrokken. De staart van de Sint Bernard heeft een brede en sterke basis. Het moet lang genoeg zijn om het spronggewricht te bereiken wanneer het in rust hangt.
Het type vacht hangt af van of het de kortharige of de langharige variant is:
- Kortharig: ze hebben een dichte ondervacht en een dichte bovenvacht, glad en dicht bij het lichaam.
- Lang haar. Ze hebben een overvloediger binnenvlies en een gladde, halflange bovenvacht. Op de heup en de romp kan het wat golvend zijn en het gezicht en de oren vertonen kort haar.
De kleur voor beide soorten is wit met vlekken van roodbruinDe roodachtige kleur kan variëren van min of meer grote vlekken tot een doorlopende mantel op de rug en flanken. Geelbruine vlekken en enkele zwarte sporen op het lichaam worden ook getolereerd. De voorborst, de voeten, de punt van de staart, de neusrug, de frontale band en de nek moeten wit zijn.
Er is geen ideaal gewicht, maar we vinden wel de hoogte van de race:
- Macho's: van 70 tot 90 centimeter.
- Vrouwen: van 65 tot 80 centimeter.
St. Bernard-personage
De Sint Bernard is een hond met een zacht, sociaal en vriendelijk karakter Ondanks hun grote formaat zijn deze vriendelijke reuzen zijn meestal kalm en zijn niet zo speels als veel andere rassen. Ze eisen echter constant gezelschap en kunnen hun families te beschermend zijn.
Dit is een hond geduldig, gehoorzaam en loyaal, toegewijd aan zijn familie en vooral aardig. Als ze voor langere tijd in de tuin worden achtergelaten of alleen worden gelaten, kunnen ze agressief gedrag of aan scheiding gerelateerde gedragsproblemen ontwikkelen.
Sint-bernard zorg
Het is een hond die in een heel groot appartement moet wonen of een huis met een tuin: hij moet ruimte hebben om beweeg vrij. In tegenstelling tot wat we misschien denken, is er geen hoge mate van lichaamsbeweging vereist, hoewel het handig is dat oefening matig en actief is om overgewicht te voorkomen, een gezondheidsprobleem dat het ras ernstig kan schaden. We zullen ook de tijd nemen om hem mentaal te stimuleren zodat hij positiever reageert op training en op de technieken die we hem willen leren. Hiervoor kunnen we bijvoorbeeld intelligentiespeelgoed gebruiken.
De voeding van de Sint Bernard zal erg belangrijk zijn om rekening mee te houden, vooral als het een puppy is, aangezien zijn botten en gewrichten Ze zullen een veel hoger gewicht dragen dan andere rassen. Om deze reden raden we aan om een specifiek voer voor puppy's van grote afmetingen te zoeken en door te gaan met een geschikt dieet volgens hun specifieke behoeften.
Hij heeft een dagelijkse poetsbeurt nodig om zijn vacht schoon en klitvrij te houden, en af en toe een bad, dit kan een maand duren en drie maanden. Het zal ook nodig zijn om de resten van slijm en vuil van de lippen te verwijderen, de legañas te verwijderen, in het algemeen de aanwezigheid van parasieten te controleren, de gehoorgang te controleren of schoon te maken de tanden.
Ten slotte moet worden opgemerkt dat de Sint-Bernard hoge onderhoudskosten heeft, niet alleen vanwege de hoeveelheid voedsel die nodig is, maar ook vanwege de gevolgen van het hebben van een gigantische hond, zoals je persoonlijke bezittingen, de prijs van de kapper of ruimte.
St. Bernard Onderwijs
De Sint-Bernardus is een intelligente hond die laat zien gemak in training Het is over het algemeen gemakkelijk om een Sint-bernardpup te socialiseren, zowel met mensen net als bij andere honden en andere huisdieren. Als ze goed gesocialiseerd zijn, zijn St. Bernards uitstekende metgezellen voor kinderen en staan ze in feite bekend als 'oppashonden'. Het is ook belangrijk om ze al op jonge leeftijd te trainen en ze kennis te laten maken met de basiscommando's van de hond.
Socialisatie mag echter niet over het hoofd worden gezien, aangezien dit zeer grote en krachtige dieren zijn. Als ze mishandeld worden of niet voldoende gesocialiseerd worden, kunnen ze angstig of agressief gedrag ontwikkelen, wat een reëel gevaar kan vormen gezien de grootte van deze honden.
Deze honden reageren heel goed op hondentraining als de trainer rekening houdt met hun capaciteiten en mogelijkheden. Het zijn niet zo snelle of behendige honden als Belgische Herders of Boxers, maar ze kunnen veel dingen leren en veel taken perfect uitvoeren. We herinneren ons dat de Sint-Bernard een hond is die ook taken als redding kan uitvoeren, in ieder geval moeten alle vormen van geavanceerde training door een professional worden uitgevoerd.
Saint Bernard Gezondheid
De Sint-Bernardhond is vatbaar voor verschillende gezondheidsproblemen waarmee rekening moet worden gehouden om ze vroegtijdig te voorkomen of op te sporen. Hieronder lichten we de meest voorkomende ziekten van de Sint-Bernardus toe:
- Een hitteberoerte: komt meestal voor in de zomer, wanneer de hond zijn lichaamstemperatuur niet goed kan reguleren en kan worden veroorzaakt door overmatige hitte, gebrek aan water, intensieve inspanning, enz.
- Overgewicht en obesitas: de Sint-Bernardus is een hond die gemakkelijk zal aankomen als we zijn rantsoen verwaarlozen. Als gevolg hiervan zal een aanzienlijke toename van zijn gewicht botten en gewrichten aantasten, de hond verzwakken en andere gezondheidsproblemen bevorderen.
- Heupdysplasie: dit is een erfelijke ziekte van grote of grote rassen en kan ook worden veroorzaakt door calciumgebrek. Bovendien kunnen overgewicht, hormonale veranderingen of intensieve lichamelijke inspanning het uiterlijk begunstigen.
- Elleboogdysplasie: het heeft een genetische oorsprong, maar kan optreden als gevolg van een slecht dieet. Het bestaat uit botweefsel dat is veranderd en zich onvoldoende ontwikkelt, waardoor artrose ontstaat.
- Dilated cardiomyopathie: het bestaat uit een degeneratie van de hartspieren als gevolg van de samentrekking van de spiervezels, die geleidelijk dunner worden en op hun beurt de verdikking van de ventriculaire en atriale holtes veroorzaken.
- Wobbler-syndroom: deze aandoening van het cervicale gebied veroorzaakt neurologische gebreken en invaliditeit.
- Maagtorsie: vanwege zijn morfologie is het vatbaar voor dit gezondheidsprobleem, dat, indien niet dringend behandeld, fataal kan zijn. Hoewel het niet mogelijk is om torsie 100% te voorkomen, kan het vermijden van het aanbieden van voedsel voor het lopen een goede manier zijn om torsie te vermijden.
Naar de dierenartsenpraktijk om de 6 of 12 maanden, het vaccinatieschema volgen en onze hond inwendig en uitwendig ontwormen zullen enkele van de maatregelen die moeten worden genomen om een van deze gezondheidsproblemen te voorkomen of op te sporen. Als we goed voor onze Sint Bernard zorgen, kunnen we genieten van een gelukkige hond tussen 8 en 11 jaar
Curiositeiten
- De Sint Bernard werd nog populairder door de Beethoven-film met een hond en zijn gezin in de hoofdrol.
- De zwaarste van dit ras woog 118 kilogram en bereikte een hoogte van 90 centimeter.
- Hoewel de Sint-Bernardus niet als PPP op de officiële Spaanse lijst voorkomt, voldoet hij wel aan een aantal eisen. Om deze reden hebben we een vergunning en een burgerlijke aansprakelijkheidsverzekering nodig en om het vastgebonden en gemuilkorfd te dragen in openbare ruimtes.
