heupdysplasie, ook wel coxofemorale dysplasie genoemd, is een osteoarticulaire aandoening dat veel honden over de hele wereld treft. Het is erfelijk en ontwikkelt zich pas op de leeftijd van 5-6 maanden, hoewel de symptomen het meest worden opgemerkt tijdens de volwassenheid. Het is een degeneratieve ziekte die voor de hond zo pijnlijk kan zijn dat hij in een vergevorderd stadium zelfs zijn achterpoten onklaar maakt.
Beïnvloedt grote of reusachtige hondenrassen, vooral als ze niet de juiste doses calcium en mineralen hebben gekregen die ze nodig hebben voor een snelle toename. Slechte voeding, extreme lichaamsbeweging, overgewicht en hormonale veranderingen kunnen de ontwikkeling van deze ziekte bevorderen. Het kan echter ook optreden als gevolg van genetische en willekeurige oorzaken. Als u vermoedt dat uw huisdier aan deze ziekte lijdt, lees dan dit artikel op onze site over heupdysplasie bij honden om de symptomen en de aangegeven behandeling te ontdekken.
Wat is heupdysplasie bij honden?
Het woord "dysplasie" heeft een Griekse oorsprong en de betekenis is "moeilijkheid bij het vormen", het is om deze reden dat heupdysplasie bij honden bestaat uit een misvorming van de heup gewricht. Het heup- of coxofemorale gewricht is het gewricht dat het dijbeen (dijbeen) verbindt met het bekkenbeen. De kop van het dijbeen heeft de vorm van een bal en beweegt in een holle holte in het bekkenbeen, het acetabulum genaamd.
Tijdens de groei van de hond neemt de heup geen harmonieuze en adequate vorm aan, integendeel, deze beweegt licht of overmatig naar de zijkanten, waardoor een dislocatie ontstaat en een correcte beweging wordt voorkomen die verergerd wordt met het weer. Als gevolg van deze misvorming raken zowel het gewricht als de periarticulaire weefsels ontstoken en verzwakt door wrijving en daardoor krijgt de hond pijn en zelfs kreupelheid wat problemen veroorzaakt om uw routinematige activiteiten uit te voeren, zoals zitten of traplopen. Als gevolg hiervan is het gebruikelijk dat secundaire problemen zoals artrose zich ontwikkelen.
Hoewel er veel honden zijn die deze ziekte in hun genen kunnen dragen, ontwikkelt het zich in veel gevallen niet.
Graden van heupdysplasie bij honden
Momenteel zijn er vijf graden van heupdysplasie bij honden, die de ziekte classificeren op basis van de ernst, waarneembaar door een x -straal:
- Grade A: De hond heeft een normale heup en daarom geen tekenen van dysplasie.
- Grade B: Er is een licht vermoeden dat de hond dysplasie heeft.
- Grade C: Röntgenfoto vertoont milde tekenen van dysplasie.
- Grade D: matige heupdysplasie is aanwezig.
- Grade E: De hond heeft ernstige heupdysplasie.
Als heupdysplasie niet in een vroeg stadium is, is het gebruikelijk dat het erger wordt en in korte tijd van de ene graad naar de andere gaat. Om deze reden is het noodzakelijk om bij honden met heupdysplasie steeds de juiste zorg toe te passen, altijd in de handen van een specialist.
Hondenrassen met aanleg voor heupdysplasie
Heupdysplasie kan alle soorten honden treffen, hoewel het vaker voorkomt bij grote of grote rassen. We moeten proberen dit te voorkomen door ons goed te informeren over de behoeften van ons huisdier in elke levensfase.
Hoewel het gebruikelijk is om heupdysplasie waar te nemen bij Duitse herders, is de waarheid dat dit niet het enige ras is dat er last van heeft. Op deze manier zijn de hondenrassen die vatbaar zijn voor heupdysplasie:
- Duitse herder
- Belgische herder Mechelaar
- Belgische Herdershond van Tervuren
- Pyreneese Mastiff
- Spaanse Mastiff
- Napolitaanse mastiff
- Sint Bernard
- Berner Sennenhond
- Italiaanse windhond
- Whippet
- Golden retriever
- Rottweiler
- Siberische husky
- Border tierrier
- Engelse bulldog
- Franse bulldog
- Amerikaanse Bulldog
Oorzaken en risicofactoren van heupdysplasie
Coxofemorale dysplasie is een complexe ziekte, omdat het wordt veroorzaakt door meerdere factoren, zowel genetische als omgevingsfactoren. Hoewel het erfelijk is, is het niet aangeboren, aangezien het niet vanaf de geboorte aanwezig is, maar de hond ontwikkelt het naarmate het groeit.
De factoren die het optreden van heupdysplasie bij honden beïnvloeden zijn:
- Genetische aanleg: Hoewel de genen die betrokken zijn bij dysplasie nog niet zijn geïdentificeerd, is er sterk bewijs dat het een polygene ziekte is, dat wordt veroorzaakt door twee of meer verschillende genen.
- Snelle groei en/of zwaarlijvigheid: een ontoereikende voeding kan de ontwikkeling van de ziekte bevorderen. Als u uw pup veel calorierijk voedsel geeft, kan dit leiden tot een snelle groei die hem vatbaar maakt voor heupdysplasie. Obesitas bij honden kan ook de ontwikkeling van de ziekte bevorderen, zowel bij volwassen honden als bij puppy's.
- Ongepaste oefeningen: Opgroeiende honden moeten spelen en bewegen om hun energie vrij te maken, hun coördinatie te ontwikkelen en te socialiseren. Oefeningen die invloed hebben op de gewrichten kunnen echter schade veroorzaken, vooral in de groeifase. Om deze reden zijn sprongen af te raden bij honden die hun ontwikkeling nog niet hebben voltooid. Hetzelfde gebeurt ook bij oudere honden die moeten bewegen zonder aan hun botten te lijden. Een overmatige activiteit kan leiden tot het optreden van deze ziekte.
Hoewel snelle groei, zwaarlijvigheid en ongepaste lichaamsbeweging de ontwikkeling van de ziekte kunnen bevorderen, de kritische factor is genetisch Hierdoor is de de ziekte komt vaker voor bij sommige hondenrassen, waaronder meestal grote en reusachtige rassen worden aangetroffen, zoals de Sint-Bernard, Napolitaanse Mastiff, Duitse herder, Labrador, Golden Retriever en Rottweiler, die in de vorige paragraaf zijn genoemd. Sommige middelgrote en kleine rassen zijn echter ook erg vatbaar voor deze ziekte. Deze rassen omvatten de Engelse bulldog (een van de rassen die het meest waarschijnlijk heupdysplasie ontwikkelt), mopshonden en spaniels. Daarentegen komt de ziekte bij windhonden bijna niet voor.
In ieder geval moet er rekening mee worden gehouden dat, aangezien het een erfelijke ziekte is, maar beïnvloed door de omgeving, de incidentie ervan sterk kan variëren. Natuurlijk komt heupdysplasie ook voor bij bastaardhonden.
Symptomen van heupdysplasie bij honden
De symptomen van heupdysplasie zijn meestal minder opvallend wanneer de ziekte zich begint te ontwikkelen en worden ernstiger naarmate de hond ouder wordt en zijn heupen verslechteren. De symptomen zijn:
- Inactiviteit
- Weigering om te spelen
- Weigering om trappen te beklimmen
- Weigering om te rennen en springen
- Hinken
- Moeite met bewegen achterpoten
- "Konijnenhop"-bewegingen
- Schommels
- Heupstijfheid
- Stijve achterpoten
- Heuppijn
- Bekkenpijn
- Spieratrofie
- Hoorbare klikken
- Moeite met opstaan
- Verhoogde schouderspieren
- Terugcurve
Deze symptomen kunnen constant of intermitterend zijn Bovendien zijn ze vaak erger nadat de hond heeft gespeeld of oefeningen gedaan. Als u een van deze symptomen waarneemt, raden we aan naar de dierenarts te gaan zodat deze de relevante tests kan uitvoeren en kan bevestigen of de hond echt deze ziekte heeft.
Heupdysplasie betekent niet het einde van de dagelijkse routines van uw hond. Het is waar dat u enkele richtlijnen en adviezen moet volgen die uw leven kunnen veranderen, maar met uw hulp kan uw hond zijn kwaliteit van leven verbeteren en veel tijd met u blijven genieten.
Diagnose van heupdysplasie bij honden
Als uw hond een van de hierboven beschreven symptomen vertoont, kan hij heupdysplasie hebben en moet u hem naar de dierenarts brengen voor een diagnose. Tijdens de diagnose zal de dierenarts de heupen en het bekken palperen en manipuleren en vragen een röntgenfoto van dat gebied Om de röntgenfoto te maken, moet de hond mogelijk verdoofd worden, aangezien het moet gebeuren met het dier dat op zijn rug ligt. Daarnaast kunt u bloed- en urineonderzoeken bestellen. Het resultaat van die diagnose zal aangeven of de aandoening heupdysplasie of een andere ziekte is.
Houd er rekening mee dat pijn en moeite met bewegen meer afhankelijk zijn van ontsteking, werktemperatuur en gewrichtsschade dan van de mate van dysplasie zelf. Om deze reden kunnen sommige honden die milde dysplasieën vertonen op radiografische analyse veel pijn hebben, terwijl andere honden die ernstige dysplasieën vertonen minder pijnlijk kunnen zijn.
Hoe heupdysplasie bij honden te genezen: behandeling
Hoewel er geen remedie is voor heupdysplasie, zijn er behandelingen die pijn verlichten en de kwaliteit verbeteren van het leven van de zieke hond. Deze behandelingen kunnen medisch (niet-chirurgisch) of chirurgisch zijn. Bij het beslissen welke behandeling u moet volgen, moet u rekening houden met de leeftijd, grootte, algemene gezondheid en mate van schade aan de heup van de hond. Uiteraard spelen ook de voorkeur van de dierenarts en de kosten van de behandelingen een rol bij het nemen van de beslissing.
Medicijnen voor heupdysplasie bij honden
Medische behandeling wordt over het algemeen aanbevolen voor honden met milde dysplasieën en voor honden die om verschillende redenen niet kunnen worden geopereerd. Het vereist meestal de toediening van ontstekingsremmende, pijnstillende en chondroprotectieve (geneesmiddelen die het kraakbeen beschermen). Evenzo is het raadzaam om bepaalde oefeningen te beperken, het gewicht onder controle te houden en een strikt dieet te volgen. Het is belangrijk op te merken dat ontstekingsremmers voor heupdysplasie bij honden, evenals andere medicijnen, alleen kunnen worden voorgeschreven door een specialist en meestal bijwerkingen hebben op het spijsverterings- en nierstelsel.
De behandeling kan ook worden aangevuld met orthopedische hulpmiddelen, fysiotherapie, hydrotherapie en massages om pijn in het gewricht te verlichten en de spieren te versterken. Al deze oefeningen voor honden met heupdysplasie verbeteren de kwaliteit van leven van het dier.
Operatie voor heupdysplasie bij honden
Medische behandeling heeft als nadeel dat deze gedurende het hele leven van de hond moet worden gevolgd en dat het de dysplasie niet wegneemt, maar de ontwikkeling ervan vertraagt of stopt. In veel gevallen is dit echter niet erg ingewikkeld en voldoende voor de hond om van een goede kwaliteit van leven te genieten.
Een operatie voor heupdysplasie bij honden wordt aanbevolen wanneer medische behandeling niet werkt of wanneer de beschadiging van het gewricht zeer ernstig is. Een van de voordelen van chirurgische behandeling is dat, als de postoperatieve zorg eenmaal voorbij is, het niet nodig is om de rest van het leven van de hond een strikte behandeling te handhaven. Er moet echter ook rekening mee worden gehouden dat een operatie zijn eigen risico's heeft en dat sommige honden pijn kunnen vertonen na de operatie.
De curatieve behandeling bij uitstek is triple bekkenosteotomie , die bestaat uit de chirurgische remodellering van de botten, waardoor een kunstmatige verbinding wordt verkregen via een plaat die de botten correct op hun plaats houdt en zonder het dijbeen te laten bewegen. Er zijn andere gevallen waarin dit soort werk niet kan worden uitgevoerd, we hebben het over ongeneeslijke gevallen. Voor hen hebben we palliatieve behandelingen zoals een femurkop-vrijstellings-artroplastiek, die bestaat uit het verwijderen van de kop van het dijbeen, waardoor de kunstmatige vorming van een nieuw gewricht mogelijk wordt. Het voorkomt pijn, maar vermindert het bewegingsbereik en kan afwijkingen veroorzaken bij het lopen, hoewel het de hond een behoorlijke kwaliteit van leven geeft. Daarnaast is er ook de mogelijkheid om het heupgewricht te vervangen door een kunstprothese.
Ondersteuningen en tuigjes voor de behandeling van heupdysplasie bij honden
In gevallen waarin een operatie niet mogelijk is, is het, naast het toedienen van medicijnen om de symptomen te verlichten, handig om steunen en/of harnassen te gebruiken die speciaal zijn ontworpen om heupdysplasie bij honden te behandelen. De steunen zorgen voor stabilisatie van de heup van het dier door fysieke ondersteuning van het gewricht en verhoging van de werktemperatuur, waardoor ontstekingen en dus pijn worden verminderd en de activiteit wordt gestimuleerd van de spiergroep en vermijdt zo atrofie en versnelling van het degeneratieve proces. De heupsteun is geschikt voor honden van alle leeftijden.
Aan de andere kant wordt het steunharnas voor honden aanbevolen voor honden die hulp nodig hebben om hun heupen te ondersteunen. Hiermee kunnen we de hond helpen om op een veiligere en stabielere manier te lopen. In het geval dat deze hulp constanter nodig is, kunnen we onszelf helpen met de zelfinstellende rolstoelen Dus, als u zich afvraagt hoe u een hond met heup dysplasie, deze producten zullen uw leven ongetwijfeld veel gemakkelijker maken.
In OrtoCanis vind je verschillende steunen, rolstoelen en tuigjes voor honden met heupdysplasie, gemaakt van hoogwaardige materialen en ontworpen door experts om de levenskwaliteit van honden met beperkte mobiliteit te verbeteren.
Hoe lang leeft een hond met heupdysplasie?
Als heupdysplasie niet wordt behandeld, kan de hond pijn en invaliditeit ervarenVoor honden die een zeer vergevorderd stadium van heupdysplasie bereiken, kan het leven zonder hulp wordt een kwelling. De medische prognose voor honden die vroegtijdig worden behandeld, is echter meestal erg goed. Deze honden kunnen een heel gelukkig en gezond leven leiden, zij het met enkele dieet- en bewegingsbeperkingen.
Dat gezegd hebbende, een hond met heupdysplasie hoeft niet kort te leven als hij de juiste zorg krijgt.
Heupdysplasie preventie
Aangezien heupdysplasie een ziekte is die wordt veroorzaakt door de interactie van genen en de omgeving, is de enige echte manier om het te voorkomen en uit te roeien het voorkomen dat honden met heupdysplasie terugkeren Dit is de reden dat de stambomen van honden van bepaalde rassen aangeven of de hond vrij is van de ziekte of de mate van dysplasie die hij heeft.
De Fédération Cynologique Internationale (FCI) gebruikt bijvoorbeeld de volgende op letters gebaseerde classificatie, A tot en met E, die overeenkomt met de classificatie van heupdysplasiegraden bij honden:
- A (Normaal): vrij van heupdysplasie.
- B (Overgang): Er zijn kleine aanwijzingen op de röntgenfoto, maar deze zijn niet voldoende om dysplasie te bevestigen.
- C (mild): milde heupdysplasie.
- D (Medium): Röntgenfoto toont mediane heupdysplasie.
- E (ernstig): de hond heeft ernstige dysplasie.
Honden met dysplasie graad C, D en E mogen niet worden gebruikt in fokcentra, omdat ze zeer waarschijnlijk de genen overdragen die de ziekte dragen.
Aan de andere kant moeten we altijd voorzichtig zijn metlichaamsbeweging en zwaarlijvigheid van ons huisdier. Deze twee factoren zijn duidelijk van invloed op het ontstaan van heupdysplasie.
Zorg voor een hond met heupdysplasie
Zelfs als uw hond aan heupdysplasie lijdt, kunt u zijn kwaliteit van leven aanzienlijk verbeteren als u voor hem zorgt zoals hij verdient. Op deze manier, en volgens enkele richtlijnen, kan uw hond zijn routineactiviteiten voortzetten, zij het rustiger dan voorheen.
- Een van de voorstellen die het beste werkt is zwemmen, zowel op het strand als in het zwembad. Op deze manier ontwikkelt de hond de spieren die de gewrichten omringen zonder ze te verslijten. Een paar keer per week is voldoende.
- Stop niet met wandelen met uw hond omdat hij aan dysplasie lijdt. Verkort de tijd die u loopt, maar verhoog het aantal keren dat u hem uitschakelt. Het is erg belangrijk dat alle wandelingen samen ten minste 60 minuten lichaamsbeweging opleveren.
- Als uw hond zwaarlijvig is, is het essentieel dat u dit zo snel mogelijk oplost. Onthoud dat de hond het gewicht op de heup ondersteunt en dat dit probleem de dysplasie kan verergeren. Zoek naar licht voer op de markt of stel een geschikt zelfgemaakt dieet op en vermijd vetrijke snacks. Ontdek op onze site hoe u uw hond kunt laten afvallen.
- Breng hem naar de dierenarts voor regelmatige controles om er zeker van te zijn dat zijn gezondheid niet verslechtert. Volg het advies van de specialist.
- Als je veel pijn voelt, kun je in de winter proberen de symptomen te verlichten met massages, thermische jassen of warmwaterkruiken.
- Zoals we in vorige paragrafen hebben gezien, zijn er zelfinstellende rolstoelen voor honden met dysplasie, heupsteunen en steunharnassen. Als de uwe een conservatieve behandeling volgt, kan hij baat hebben bij deze orthopedische hulpmiddelen.
